เป็นฟรีเปเปอร์ที่แจกในงาน Movies Carnival 3 ล่ะ /เขิน
..............................
Fandom:Kingsman
Pairring: Lee+Eggsy Unwin /Harry Hart/Merlin (It's complicated)
..............................
Irreplaceable
แฮรี่จัดชายแขนเสื้อที่โผล่พ้นจากขอบสูทเล็กน้อยหลังจากเคาะประตูห้องอพาร์ทเมนต์สามครั้งพอดิบพอดี
สตรีเจ้าของห้องเปิดประตูให้เขาด้วยสีหน้ามึนงงก่อนเชิญให้นั่ง
แฮรี่ ฮาร์ท
"กาลาฮัด"
ปลดกระดุมเม็ดล่างของสูทผ้าวูลสีเข้มกว่าปกติที่เขาชื่นชอบแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเธอ
บอกกล่าวข่าวร้าย.....
อันที่จริงแล้วเขาควรสวมสูทสีดำมาเสียด้วยซ้ำ
ลี อันวิน ได้ตายไปแล้ว
ตายเพื่อปกป้องแฮรี่และสมาชิกคนอื่นจากระเบิดพลีชีพในภารกิจที่เพิ่งผ่านพ้น
ลีเสียสละชีวิตเพื่อหน้าที่อัศวินแห่งคิงส์แมนได้อย่างสมศักดิ์ศรีที่เคยทำมาตลอดเวลา
แต่ที่แฮรี่สามารถบอกหล่อนได้มีเพียง
"สามีของคุณเสียชีวิตไปแล้วจากการปฏิบัติงาน"
หญิงสาวกราดเกรี้ยวใส่เขา
ร่ำร้องด้วยความไม่เข้าใจ
และเขาทำได้เพียงเสนอสิ่งทดแทนให้ซึ่งเธอเอาแต่ปฏิเสธและด่าว่าเขา
แฮรี่ไม่ถนัดรับมือกับมันเท่าไหร่
ยิ่งในสภาพจิตใจตอนนี้ที่คงไม่ต่างจากเธอ....
ทั้งที่ความจริงไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่จะมารายงานด้วยซ้ำ
แต่เพราะความอยากรู้อยากเห็นโง่ๆ
ที่พาเขามาถึงห้องพักรูหนูนี่
เพราะอยากมาดูครอบครัวของ
ลี อันวิน สายลับผู้ร่วมรุ่นเดียวกันกับเขา
มาดูหน้าผู้หญิงที่ลีรักและแต่งงานด้วย
และลูกชายตัวจ้อยที่ยังเล็กเกินกว่าจะรู้ว่าการตายคืออะไร
อย่าพูดถึงเรื่องจะเข้าใจว่างานราชการลับ"คิงส์แมน"ได้พรากชีวิตพ่อของเขาไปแต่เด็กน้อยจะไม่ได้รับรู้อะไรเลย...
แฮรี่หลุบมองเด็กชายผู้เงยหน้าขึ้นมามองเขา
ใบหน้าราวถอดแบบลีมาไม่ผิดเพี้ยนนั่นทำให้เหรียญตราในมือเขาสั่นไหว
แต่ไม่มากพอที่จะให้ใครสังเกตเห็น
รอยยิ้มประดับที่ริมฝีปากก่อนวางเหรียญลงในมือเล็กๆ
นั่น
"ดูแลแม่แทนพ่อของเธอด้วยนะ.."
สุภาพบุรุษร่างสูงกล่าวเสียงนุ่ม
แตะบ่าเด็กน้อยแล้วบีบเบาๆ เหมือนย้ำคำสั่ง..หรือคำขอร้องของลีที่น่าจะฝากมาบอกลูกชายไว้
ถ้าลีไม่ได้ตายเพราะรับระเบิดไปแทนเขาแบบนั้น...
แฮรี่ขยับแว่น
ลุกขึ้นกล่าวคำอำลาครอบครัวที่เขาจะพยายามไม่ข้องเกี่ยว
เพื่อความปลอดภัยทั้งเขาและครอบครัวของลีที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง
หากไม่มีเหตุอะไรฉุกเฉิน...
สายตาหยุดมองที่เด็กน้อยทิ้งท้าย..แฮรี่รู้สึกคล้ายการจะลาจากใครบางคนอีกครั้ง
เขายั้งตัวเองให้หยุดยืนอยู่ก่อน
......
ก่อนจะตัดใจเดินจากมา
........
การได้แจ้งข่าวกับครอบครัวอันวินด้วยตัวเองไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเท่าไหร่
ตรงกันข้าม เขายิ่งรำลึกถึง คิดถึงคนที่จากไปขึ้นอีกมาก...มากจนเกินไป
ภายนอกห้องเช่านั้นมีฝนตกโปรยปราย
ในมือเขามีร่มที่แม้เป็นอาวุธดัดแปลงแต่ก็ทำหน้าที่เป็นร่มได้
แต่เขาก็ไม่กางมันออกมา
บางทีฝนที่ตกตอนนี้คงเป็นเวลาดีสำหรับการซ่อนบางอย่างที่เขาไม่อยากให้ใครเห็น
แฮรี่แหงนหน้ามองฟ้า...ให้สายฝนเย็นฉ่ำไหลรินลงตามใบหน้า...ปกปิดน้ำตาที่ไหลรินออกมาจนแว่นของเขาพร่ามัว
........
สุดท้ายชายหนุ่มก็หอบร่างเปียกโชกกลับไปที่แมนชั่นของเมอร์ลิน
เพื่อนร่วมงานของเขาที่น้อยคนนักจะรู้ชื่อจริง
และน้อยยิ่งกว่าที่จะรู้ที่อยู่แท้จริงว่ามันคือแมนชั่นเดียวกับของแฮรี่
พวกเขาอยู่ร่วมห้องกันมาพักใหญ่แล้วนับตั้งแต่วันที่ลีจากไป...
แต่พูดให้ถูก
แฮรี่มาค้างที่นี่นับครั้งไม่ถ้วนแล้วหลังจากที่ลีบอกเขาว่าจะแต่งงาน
เจ้าของห้องตัวจริงไม่อยู่
แฮรี่จัดการนำบรั่นดีในตู้เก็บมานั่งดื่มทั้งๆ ที่ยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้า
แน่นอนว่าเมื่อชายหนุ่มอีกคนกลับมาเขาต้องถูกมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ ปนหงุดหงิด
หรือปนอารมณ์อะไรซักอย่างที่เมอร์ลินมักซ่อนไว้ใต้ใบหน้านิ่งไร้อารมณ์นั่น
"นอกจากทำพรมเปียกนายยังขโมยเหล้ามาดื่มอีกเหรอ"
โค้ดเนมเมอร์ลินกล่าวบ่นเสียงเรียบก่อนเดินเข้าไปในห้องนอน
ออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวหนานุ่มที่อีกฝ่ายใช้ซับผมให้เขาอยู่ แฮรี่ยักไหล่ รินเมรัยสีทองสวยลงลำคอไปอีกอึกใหญ่
"นิดหน่อยน่า..นายก็รู้ว่าฉันเครียด
ต้องหาอะไรๆ ปลดปล่อยออกไปบ้าง"
มือกร้านจับขวดจะรินต่อ
แต่เมอร์ลินจับข้อมือห้ามไว้ เพราะดูอีกฝ่ายจะดื่มมาไม่เบาแล้วก่อนที่เขาจะมาถึง
"นายไปบ้านลีมาแล้วสินะ..."
สายตาหลุบมองคนที่นั่งอยู่บนโซฟา
ตอนนี้สภาพของแฮรี่ดูห่างไกลจากความเป็นหนุ่มเจ้าสำอางที่ต้องเนี้ยบกริบตลอดเวลานั้นอยู่โข
เมอร์ลินเสยผมชื้นๆรกหน้าตาของเขาออกให้พลางก้มมอง
สบตา
แฮรี่ไม่แม้จะพยายามปกปิดความเจ็บช้ำที่สื่อมาทางแววตาไม่ให้เห็น
"ใช่...ลูกชายลีหน้าเหมือนหมอนั่นเป๊ะเลย.."
คำพูดน้ำเสียงขบขัน แต่สีหน้าคนพูดนั้นกลับตรงกันข้าม
"มันไม่ใช่ความผิดพลาดของนายน่า...แฮรี่"
ชายหนุ่มกล่าวเรียบๆ
อย่างที่เคยกล่าวบ่อยครั้ง สองมือพยายามถอดสูทเปียกโชกออกจากตัวอีกฝ่าย
ตัวเปียกนานขนาดนี้คงป่วยได้ไม่ยาก และเมอร์ลินก็ไม่อยากจะต้องมานั่งดูแลแฮรี่ซ้ำๆ
อีก...โดยไม่ได้เป็นอะไรกัน
ชายหนุ่มผู้นั่งอยู่เอนกายพิงคนร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า
กวาดมือรั้งกายเข้ามากอดก่อนซบลงกับหน้าท้องอีกฝ่ายในเสวตเตอร์แคชเมียร์
แฮรี่เลื่อนมือไปกอดรอบเอวงึมงำด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
"ลีตายเพราะฉัน.."
อ้อมกอดนั้นเหนี่ยวรั้งอีกคนให้ลงมานั่งคร่อมตักไว้
ริมฝีปากเจือกลิ่นเหล้าไล้ไปตามผิวเนื้ออีกฝ่าย
ชายหนุ่มด้านบนแม้ไม่ได้โอนอ่อนไปตามสัมผัสแต่ก็ไม่ได้ผลักหนี
เมอร์ลินไม่ปฏิเสธเขา..สักครั้ง
ทุกครั้งที่เขาต้องการการปลอบโยนแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน
แฮรี่จึงไม่ปิดบังที่จะแสดงความเจ็บปวดจากการสูญเสีย
"คนที่รัก"ให้อีกฝ่ายเห็น
และมองอีกฝ่ายเป็นเพื่อนร่วมงานที่มีสัมพันธ์ทางกายด้วยแต่ไม่มากไปกว่านั้น
โดยไม่คิดว่าเมอร์ลินไม่ได้คิดเช่นกันกับตัวเอง
........
in replacement of....
แฮรี่ไม่ได้ดื่มเบียร์มาเป็นสิบๆปีแล้วในเวลาส่วนตัว
ถ้าไม่ใช่เวลางานที่ต้องไปแฝงตัวในบาร์ แกล้งจิบเบียร์เหล่านั้นแล้วลอบมองเป้าหมาย
เบียร์ไม่ใช่สิ่งที่แฮรี่ชอบขนาดจะสั่งมาดื่ม
แต่เด็กหนุ่มหน้าตาเซ็งๆ
ที่นั่งตรงข้ามเขาเหมือนจะรู้แล้วสั่งมาให้ ราวกับต้องการลองเชิงอะไรซักอย่าง ว่าชายสูงวัยแต่งตัวหรูเนี้ยบแบบเขาจะดื่มเบียร์จืดชืดในบาร์แบบนี้ได้ไหม
เหมือนครั้งหนึ่งตอนเมื่อซักยี่สิบกว่าปีที่แล้ว..ถ้าเขาจำได้
ที่มีชายผู้หนึ่งหาว่าหนุ่มผู้ดีแบบเขาคงหัวสูงจนดื่มเบียร์บ้านๆ แบบตนเองไม่ได้
เหมือนลี
อันวินไม่มีผิด
ไม่ใช่แค่หน้าตาที่มีเค้าคล้าย
แต่รวมไปถึงนิสัยกวนประสาทที่คงได้รับจากพ่อมาเต็มๆ ด้วย
ถึงจะไม่ได้เติบโตมาด้วยกันก็เถอะนะ
"แกรี่ อันวิน..เอ็กซี่?
ไม่คิดจะขอบคุณเลยรึไง?"
แฮรี่ ฮาร์ท
กอดอกนั่งไขว้ขาพลางมองคนตรงหน้าผ่านแก้วเบียร์ที่พร่องไปเพียงเล็กน้อย
เด็กหนุ่มยักไหล่
ท่าทางและการแต่งตัวที่ฉูดฉาดบาดตาไร้รสนิยมสิ้นดีนั่นยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด
วันนี้แฮรี่เพิ่งได้ข่าวจากอาเธอร์มาว่าคิงส์แมนเพิ่งเสียบุคลากรไปอีกคน
แลนสล็อตเป็นเพื่อนดื่มที่ดีของเขาเสียด้วย
เหนือสิ่งอื่นใดเขาผิดหวังที่เด็กชายตัวน้อยนั่นได้เติบโตมาเป็นเด็กหนุ่มไร้งาน
ไร้มารยาท และไร้อนาคตได้ขนาดนี้
ทั้งๆ ที่จากการเฝ้าดูการเติบโตของเอ็กซี่อยู่ห่างๆ
นับสิบปี ในประวัติการศึกษาและความสามารถไม่ด้อยไปกว่าที่ผู้เป็นพ่อเคยทำไว้
ถ้าลียังอยู่ละก็...
แฮรี่คิดขึ้นและปัดมันออกไปจากหัว
ช่วงเวลายาวนานหลังจากการปฏิบัติการใต้ชื่อคิงส์แมนทำให้จิตใจของเขาชินชากับการล้มตายของเพื่อนร่วมงาน
ยังดีที่เมอร์ลินไม่ได้อยู่ภาคสนามเหมือนเขาจึงยังอยู่รอดปลอดภัย
เป็นอีกสิ่งย้ำเตือนว่าที่ผ่านมาเขาไม่ใช่เพียงเครื่องจักรสังหาร...แบบอาเธอร์
แม้จะใกล้เคียงอยู่มากก็ตาม
"ฉันเป็นเพื่อนพ่อเธอ..."
และเป็นหนี้ชีวิตที่ต้องชดใช้ด้วยการดูแลเธอด้วย
แฮรี่ข่มความไม่พอใจกล่าวออกไป
และหวังจะอธิบายเรื่องเกี่ยวกับพ่อของอีกฝ่ายให้ได้รับรู้ความจริงที่แตกต่างจากที่แม่ของแกรี่กรอกหูว่าพ่อของเขาเป็นคนยังไง
ไร้ค่า
ไร้ความหมายและไม่ได้ทำอะไรเพื่อครอบครัวเลย
ซึ่งนั่นคือเรื่องที่ทำให้เขาหงุดหงิดถึงที่สุดได้..
ต้องขอบใจแก๊งอันธพาลพวกนั้นที่สอดมือมาได้จังหวะที่เขาอยากจะระบายอารมณ์อยู่พอดี
.........
เอ็กซี่มีเรื่องที่ว่าจะต่างจากลีก็ต่างอยู่หลายอย่าง
ทั้งหน้าตาท่าทางเหมือนลูกหมานั่น
อารมณ์ขันที่บางทีก็น่ารำคาญไปบ้าง หรือการทำพลาดในเรื่องง่ายๆ อย่างการนึกว่าหมาปั๊กเป็นลูกหมาบูลด็อกไปได้
หรือความงี่เง่าที่บางครั้งก็ทำให้เขาอยากหวดด้วยด้ามร่มซักป้าบ
อย่างไรก็ตาม
ความซื่อสัตย์ในคำสัญญาคือสิ่งที่เหมือนกับผู้เป็นพ่อไม่เพี้ยนผิด
และนั่นทำให้เขามาถึงการทดสอบคัดเลือก
"ลานสล็อต"คนใหม่ได้ ในระหว่างที่แฮรี่นอนกลายเป็นผักอยู่หลังจากทำพลาดในงานนิดหน่อย
......
"เขาอยากทำให้นายภูมิใจ"
เมอร์ลินกล่าวกับเขาเมื่อแฮรี่ตื่นขึ้นบนเตียงโรงพยาบาล
หลังจากเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาหลายเดือนระหว่างนั้นให้ฟังช้าๆ
เมอร์ลินไม่ได้พูดว่าคือตัวเองที่บอกเอ็กซี่ให้พยายาม
"ทำให้เขาภูมิใจ" ระหว่างที่เฝ้าดูแลอีกฝ่ายไม่วางตาพร้อมๆ กับดูแล"ลูกของลี"ให้ผ่านการฝึกหนักหนานี้ไปได้
ใช่ว่าเมอร์ลินจะไม่รู้ว่าแฮรี่อยากให้"ตัวแทนของลี"ไปได้ไกลขนาดไหน
และมองผู้เป็นพ่อผ่านตัวเอ็กซี่ด้วยสายตาอย่างไร
แน่นอนว่าแฮรี่ไม่ได้สังเกตเพราะตรงหน้าของ"กาลาฮัด"มีงานสำคัญต้องทำรออยู่
...........
"เอ็กซี่สอบตกการทดสอบขั้นสุดท้าย"
โค้ดเนมเมอร์ลิน
ผู้ร่วมคุมสอบการเป็นลานสล็อตคนใหม่แจ้งแฮรี่ผ่านทางโน้ตบุคเนื่องจากเขาเป็นผู้แนะนำเอ็กซี่เข้าร่วมการทดสอบนี้
แต่เมอร์ลินรู้ดีว่าแฮรี่อาจอยากรับรู้ผลเพื่อที่จะไปปลอบโยนเด็กหนุ่มด้วยตัวเองแค่ไหน
รู้ด้วยว่าช่วงนี้ตนควรมาใช้ชีวิตอยู่ที่ศูนย์บัญชาการเพื่อให้เวลาเขาทั้งคู่สักพัก
แม้ต้องฝืนใจตัวเองแค่ไหน
.........
แม้ในยามที่ต้องมองร่างของแฮรี่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงโรงพยาบาล....อีกครั้ง
แม้ครั้งนี้ไม่มีหวังว่าอีกฝ่ายจะได้ลืมตาตื่นมาอีกเลยก็ตาม
........
Replacement
ตลอดมาการทำงานภายใต้ชื่อของคิงส์แมนถือเป็นความลับ
ไม่ว่าจะเป็นการทำภารกิจยิ่งใหญ่ขนาดไหน ช่วยชีวิตคนไว้ได้มากเท่าไหร่
ทุกเรื่องก็จะถูกปิดข่าวไว้ รวมไปถึงเรื่องของตัวตนของสายลับคิงส์แมนด้วย
รอดหรือตายไม่มีความหมายเท่าภารกิจสำเร็จหรือไม่
ไม่มีพิธีศพ
จารึกที่หลุมฝัง หรือเหรียญตราใดๆ บอกว่าคนคนนี้เสียสละเพื่อองค์กรไปเท่าไหร่
การตายของ แฮรี่ ฮาร์ท
"กาลาฮัด" ก็เช่นกัน
คล้ายๆ กับเรื่องพ่อของเอ็กซี่
ทุกอย่างเกี่ยวกับการตายถูกปิดเป็นความลับไม่ให้รู้เห็น
แม้เขาจะได้เห็นมันด้วยตาของตัวเอง
ต่างกันเพียงที่ว่า
แฮรี่ไม่มีครอบครัวข้างหลังที่จะโศกเศร้าเมื่อเขาจากไป
ไม่รวมตัวเอ็กซี่เองและคนใกล้ชิดที่คงได้รู้เห็นวาระสุดท้ายของกาลาฮัดไปพร้อมๆ
กับเขา
เมอร์ลินคืออีกคนที่น่าจะเข้าใจการสูญเสียคนสำคัญไปเท่าๆ
กับเอ็กซี่
หรืออาจมากกว่า
วันนี้เอ็กซี่ไปที่บ้านเก่าของตัวเองมา
บอกกล่าวข่าวดีให้กับแม่ที่ดูจะดีใจกับงานใหม่และหน้าตาท่าทางที่ดูดีขึ้นของลูกชาย
สูทเนี้ยบกริบดูดีแต่ความรู้สึกข้างในยังแหลกร้าวไม่มีดี
เด็กหนุ่มเดินทางกลับแมนชั่นเดิมที่แฮรี่เคยใช้
จริงอยู่ที่ด้วยงาน คิงส์แมนจัดบ้านพักให้เขาและแม่ไปอยู่ไว้แต่เอ็กซี่สะดวกใจจะพักที่นี่มากกว่า
เพราะบ้านที่กลิ่นอายของแฮรี่ยังไม่หายไป
ยังเหมือนเขาไม่ได้จากไปไหน
....ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่คิดแบบนั้น
โค้ดเนมเมอร์ลินกลับจากงานยาวนานที่ศูนย์บัญชากรมาที่นี่เหมือนกัน
เอ็กซี่เอ่ยทักจากโซฟาที่ตนนั่งจิบสก็อตรสเลิศอยู่ด้วยมาดราวเป็นห้องของตัวเอง
ชายสูงวัยกว่าขมวดคิ้ว
หากหน้าไร้อารมณ์มีแววหม่น เมื่อมองสบตาเด็กหนุ่มที่กำลังจะเข้ามาทดแทนตำแหน่งกาลาฮัด
ทั้งบุคลิกทรงผม
สัมผัสของเสื้อผ้า
แม้กระทั่งกลิ่นโคโลญก็ย้ำเตือนให้เมอร์ลินคิดถึงคนที่จากไปขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
แค่ตอนทีเอ็กซี่สวมใส่สูทชุดแรกที่แฮรี่ตัดไว้"อย่างเป็นพิเศษ"ในครั้งแรกนั้นเขาก็รู้ว่าทั้งสองคนช่างคล้ายกันเหลือเกิน
"นายทิ้งงานไว้ให้ฉันสะสางเยอะไปแล้ว..เอ็กซี่"
เขาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ไม่ไกล
ตาไล่มองเอกสารในแลปท็อปอย่างเงียบๆ
"โดยเฉพาะเรื่องกล้องแว่นตา
ถ้าไม่คิดจะเลิกฟันสาวไม่เลือกหน้าก็ปิดมันซะบ้าง"
อย่าทำเหมือนหมอนั่น...
เมอร์ลินคิดแต่ไม่ได้พูดออกไป
จังหวะเดียวกับที่เด็กหนุ่มขยับมาหา ปิดจอคอมแล้ววางไว้ตรงอื่น
"ผมเครียดๆ น่ะ..ขอหาเรื่องปลอบใจไม่ได้รึไง"
เอ็กซี่ยิ้ม
ในแบบที่เมอร์ลินคุ้นเคยว่าเป็นแบบที่แฮรี่มักทำเวลาต้องการยั่วโมโห
"...ฉันต่างหากที่ต้องหาคนปลอบใจ..."
เมอร์ลินถอนหายใจ
ก่อนโน้มตัวลงไปซบไหล่เด็กหนุ่มตรงหน้า
ท่าทางที่ดูไม่ถนัดนิดหน่อยนั่นทำให้รู้ว่าปกติเมอร์ลินคงชินกับการซบใครที่สูงกว่าเขา(ในหลายๆ
ด้าน)
เอ็กซี่จูบสัมผัสแผ่ว
ไล้ริมฝีปากเหมือนจูบจากใครสักคนที่เขาเคยได้รับมัน
น่าแปลกที่ว่าอีกฝ่ายไม่ต่อต้านแต่กลับตอบรับราวกับคุ้นเคยกับสัมผัสนี้มานาน
เอ็กซี่พอรู้...เขาเห็นในบางครั้งผ่านสายตาที่แต่ละคนมองกัน
แฮรี่มองเขาเป็นตัวแทนพ่อ
และเขาถูกมองเป็นตัวแทนแฮรี่ในสายตาอีกหลายคนต่อจากนั้น
ซึ่งมันคงไม่สำคัญเท่าไหร่
เอ็กซี่เคยไม่มีตัวตน..และเป็นผู้เป็นคนตอนนี้ได้เพราะแฮรี่
ฮาร์ท
คงมีคนอยากให้เขาเป็นแบบนั้นมากกว่า
และเขารู้สึกเหมือนว่าแฮรี่ยังไม่หายไป
เอ็กซี่ไล้ปลายนิ้วไปบนร่างกายอีกฝ่าย
หลุบมองคนเบื้องล่างที่หลับตาหอบหายใจ
พลางคิดว่าเมอร์ลินนึกถึงใครในจินตนาการ
FIN
..............................
Talk
:
นี่เป็นแฟนพิคชั่นแบบตีพิมพ์ครั้งแรกหลังจากที่เขียนอยู่ในมุมมืดมานาน
แต่เพิ่งมีนิมิตให้คิดจะทำฟรีเปเปอร์เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้างานMCนี้
ฟิคชั่นนี้เป็นเรื่องราวอันแสน Complicatedของ Unwin(s)กับHarry HartและMerlin
ความสัมพันธ์ขาดๆ เกินๆ แบบที่เราอยากจะจับมันมาขยำรวมให้ยิ่งซับซ้อนขึ้นไปอีก
ดังนั้นถ้าพบข้อผิดพลาดตรงไหนก็เบลอๆ ไปละกันนะครั-----
ขอบคุณน้องหนาว ORB01 ที่จุดประกายความอยากเผยแพร่เรือ Hartwin (ซึ่งก็พูดไม่ได้เต็มปากนักว่าใช่ชิพนี้ในฟิค)
ขึ้นมา แถมยังวาดรูปเกสต์ให้ด้วย /กราบ
ขอบคุณมะเมี้ยวเดอะบอกอ sadoz ที่ช่วยพิสูจน์อักษร และน้องยู yuhankung ที่ช่วยให้ความรู้เรื่องจัดหน้าฟิคนะ
ขอบคุณแมทธิว วอห์น
และตัวแสดงในเรื่องคิงส์แมนที่ทำให้เราเจ็บปวดได้ขนาดนี้
ขอบคุณผู้อ่านที่หยิบฟรีเปเปอร์นี้ไปอ่านด้วยนะครับ
