(Kingsman fic) #24ชั่วโมงที่อยู่ด้วยกัน

เอ็กซี่แฮรี่ล่ะ /^\,, #เราโทษอฟช. ปล่อยรูปจากดีลีทซีนนั่นออกมาเพื่อสิ่งไรรรรร

...................................

ก่อนการทดสอบครั้งสุดท้ายในการคัดเลือก"แลนสล็อต"คนใหม่ของคิงส์แมน มีเวลา24ชม.ให้ผู้ทดสอบกลับไปใช้เวลาส่วนตัวนอกพื้นที่ แบบไม่มีกล้องและสัญญาณติดตามตัว
แฮรี่เลือกที่จะพาเอ็กซี่กลับบ้าน
เอ่อ..ไม่ใช่แบบในหนังพริตตี้วูแมนหรอกนะ 
เขาแค่คิดว่าการทดสอบสุดท้ายจะลงเอยที่อยู่หรือไป ยังไงเจ้าเด็กเอ็กซี่นี่ก็น่าจะได้อะไรกลับไปบ้าง
หมายถึงเรื่องกิริยามารยาทแบบฉบับสุภาพบุรุษ ที่ดูแม้เมอร์ลินจะพยายามพร่ำสอน เจ้าเด็กนี่ก็ไม่รับเข้าหัวซักอย่าง
เด็กดื้อแบบนี้ควรที่เขาจะต้องอบรมสั่งสอนเองซะบ้าง แม้เวลาจะไม่มากนักก็ตาม
แล้วเวลาก็ผ่านไปครึ่งวันกับการคุยแต่เรื่องภารกิจเก่าๆให้เจ้าหนูเอ็กซี่ฟัง
เวรล่ะ
"อย่างน้อยเธอต้องเรียนรู้วิธีชงมาร์ตินี่กับมารยาทการกินเอาไว้บ้าง"
แฮรี่เกริ่นนำ
เด็กหนุ่มยิ้มกว้าง แล้วทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นพลางทำท่าเหมือนหมารออาหาร
"โฮ่ง"
ไอ้ เด็ก บ้า
แฮรี่อยากจะคว้าร่มมาฟาดซักผัวะ แต่คงเสียเวลาต้องมารักษาแผลให้มันซะอีก
"ไปชงมาร์ตินี่...จำไว้ว่าใช้ยิน คนสิบวินา---"
ก่อนจะกล่าวจบเอ็กซี่ก็ก้าวไปที่บาร์แล้วคว้าขวดเหล้าและมิกเซอร์มาชงกุกกักๆ
สงสัยว่าจะเคยชงมาแล้ว แฮรี่นั่งรอไม่นาน มาร์ตินี่เย็นเฉียบในแก้วทรงสูงก็มาวางตรงหน้า พร้อมมะกอกหนึ่งลูก ดูดีทีเดียว
เขายกมันขึ้นดื่ม
แล้วก็พ่นพรวดออกมา
"เอ็กซี่! มาร์ตินี่บ้านไหนใส่เหล้าเยอะขนาดนี้ ไปทำมาใหม่!"
......
จนกระทั่งมาร์ตินี่แก้วที่หก รสชาติถึงพอกินได้
และแฮรี่เริ่มมึนเล็กน้อย แต่เจ้าเด็กเอ็กซี่ยังยิ้มเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"เอาล่ะ..งั้นต่อไปที่มารยาทบนโต๊ะอาหารกับเรื่องการกิน"
ชายสูงวัยกว่ายันตัวลุกขึ้น เพิ่งรู้ว่าตัวเองดื่มไปมากกว่าที่คิดจนเซไปเล็กน้อย 
เด็กหนุ่มเดินเข้ามาช่วยยันตัวไว้ เหลือบมองเวลาที่ปาไปครึ่งค่อนคืน
"สงสัยไอ้นั่นเอาไว้พรุ่งนี้แทนละ นอนดึกมากไม่ดีถ้าเธอจะต้องทดสอบพรุ่งนี้"
ก็พูดไปงั้น จริงๆแฮรี่มึนซะจนเดินเซ จะมาเสียมาดเอาคืนนี้คงไม่ดี
"ชุดนอนเธอคงต้องใช้ของฉันก่อน อยู่ในตู้นั้น..วันนี้ราตรีสวัสดิ์แค่นี้"
เขาพยายามผละออกจากอีกฝ่ายที่จากแค่พยุงแรกๆเริ่มกลายเป็นโอบเอวไปได้ แถมยังยิ้มแป้นแบบไม่ยี่หระกับสายตาแฮรี่ที่จ้องเขม็ง
"คุณจะสอนการกินให้ผมไม่ใช่เหรอ?"
แววตายิ้มพราย เอ็กซี่ขยับเข้าไปใกล้อีกนิดจนได้กลิ่นมาร์ตินี่ที่ริมฝีปากอีกฝ่าย
"อีกอย่างผมก็มีเวลากับคุณแค่คืนนี้ซะด้วย"
ส่วนผสมชงเข้มเกินไปนั่นจงใจใช่รึเปล่า
แฮรี่พึมพำ จะบ่นก็แพ้สายตาลูกหมาอ้อนนั่นจนเผลอทาบริมฝีปากกลับไป
รวมทั้งไม่ได้ฟาดกลับตอนที่มือเอ็กซี่เริ่มไล้เรื่อยลงไปตามหน้าขา
เด็กเวรเอ๊ย....
......
สุดท้ายก็ต้องสอนกันไปจนไม่ได้นอน

...................................

(Kingsman pwp fic) "Good boys bend at the knee, but bad boys... bend at the waist."

 "Good boys bend at the knee, but bad boys... bend at the waist."

แฮรี่เอนกายพิงขอบโต๊ะนิดหน่อย ครางอืมในคอ ปลายนิ้วเกลี่ยไล้หลังคอเด็กหนุ่มที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า หลุบมองความเชี่ยวชาญนั้นที่ตนฝึกให้เองมากับมือ เขายิ้มบางพลางเอ่ยชม
"เด็กดี...รู้ไหมว่ามีประโยคที่ว่า Good boys bend at the knee.."
เด็กหนุ่มงึมงำตอบในคอตอบไม่เป็นคำ แล้วแฮรี่ก็ต้องเกร็งตัวจากภารกิจที่ทำให้เอ็กซี่ปากไม่ว่าง เอ็กซี่ถอนริมฝีปากแบบจงใจให้คั่งค้างก่อนยิ้มมุมปาก
"but bad boys bend at the waist?"
ยังไม่ทันเอ่ยปากด่า เอ็กซี่จับแฮรี่หันหลัง ก่อนดันให้เขาเอนตัวท่อนบนราบลงบนโต๊ะทำงาน
"งั้นคุณเป็นกู้ดบอยหรือแบดบอย?"
เด็กหนุ่มหัวเราะขันแล้วสอดมือไล้ไปใต้ชุดคลุมเสื้อนอนของแฮรี่
แฮรี่สบถ
ไอ้เด็กเปรต...
ก่อนเสียงบ่นด่าจะกลายเป็นเสียงหอบหายใจ

......................................................
เราไม่หื่น! เราโทษแฟนอาร์ตเกาหลีเหล่านั้นนนนนนน

(Kingsman fic)Complicated3-Replacement

Fandom:Kingsman

Pairring: Eggsy Unwin /Harry Hart/Merlin(It's complicated)

Replacement 

ตลอดมาการทำงานภายใต้ชื่อของคิงส์แมนถือเป็นความลับ ไม่ว่าจะเป็นการทำภารกิจยิ่งใหญ่ขนาดไหน ช่วยชีวิตคนไว้ได้มากเท่าไหร่ ทุกเรื่องก็จะถูกปิดข่าวไว้ รวมไปถึงเรื่องของตัวตนของสายลับคิงส์แมนด้วย

รอดหรือตายไม่มีความหมายเท่าภารกิจสำเร็จหรือไม่

ไม่มีพิธีศพ จารึกที่หลุมฝัง หรือเหรียญตราใดๆบอกว่าคนๆนี้เสียสละเพื่อองค์กรไปเท่าไหร่

การตายของ แฮรี่ ฮาร์ท "กาลาฮัด" ก็เช่นกัน

คล้ายๆกับเรื่องพ่อของเอ็กซี่ ทุกอย่างเกี่ยวกับการตายถูกปิดเป็นความลับไม่ให้รู้เห็น

แม้เขาจะได้เห็นมันด้วยตาของตัวเอง

ต่างกันเพียงที่ว่า แฮรี่ไม่มีครอบครัวข้างหลังที่จะโศกเศร้าเมื่อเขาจากไป

ไม่รวมตัวเอ็กซี่เองและคนใกล้ชิดที่คงได้รู้เห็นวาระสุดท้ายของกาลาฮัดไปพร้อมๆกับเขา

เมอร์ลินคืออีกคนที่น่าจะเข้าใจการสูญเสียคนสำคัญไปเท่าๆกับเอ็กซี่

หรืออาจมากกว่า

วันนี้เอ็กซี่ไปที่บ้านเก่าของตัวเองมา บอกกล่าวข่าวดีให้กับแม่ที่ดูจะดีใจกับงานใหม่และหน้าตาท่าทางที่ดูดีขึ้นของลูกชาย

สูทเนี้ยบกริบดูดีแต่ความรู้สึกข้างในยังแหลกร้าวไม่มีดี

เด็กหนุ่มเดินทางกลับแมนชั่นเดิมที่แฮรี่เคยใช้ จริงอยู่ที่ด้วยงาน คิงส์แมนจัดบ้านพักให้เขาและแม่ไปอยู่ไว้แต่เอ็กซี่สะดวกใจจะพักที่นี่มากกว่า

เพราะบ้านที่กลิ่นอายของแฮรี่ยังไม่หายไป ยังเหมือนเขาไม่ได้จากไปไหน

....ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่คิดแบบนั้น

โค้ดเนมเมอร์ลินกลับจากงานยาวนานที่ศูนย์บัญชากรมาที่นี่เหมือนกัน

เอ็กซี่เอ่ยทักจากโซฟาที่ตนนั่งจิบสก็อตรสเลิศอยู่ด้วยมาดราวเป็นห้องของตัวเอง

ชายสูงวัยกว่ามุ่นคิ้ว หากหน้าไร้อารมณ์มีแววหม่นเมื่อมองสบตาเด็กหนุ่มที่กำลังจะเข้ามาทดแทนตำแหน่งกาลาฮัด

ทั้งบุคลิกทรงผม สัมผัสของเสื้อผ้า แม้กระทั่งกลิ่นโคโลญจ์ก็ย้ำเตือนให้เมอร์ลินคิดถึงคนที่จากไปขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

แค่ตอนทีเอ็กซี่สวมใส่สูทชุดแรกที่แฮรี่ตัดไว้"อย่างเป็นพิเศษ"ในครั้งแรกนั้นเขาก็รู้ว่าทั้งสองคนช่างคล้ายกันเหลือเกิน

"นายทิ้งงานไว้ให้ฉันสะสางเยอะไปแล้ว..เอ็กซี่"

เขาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ไม่ไกล ตาไล่มองเอกสารในแลปท็อปอย่างเงียบๆ

"โดยเฉพาะเรื่องกล้องแว่นตา

ถ้าไม่คิดจะเลิกฟันสาวไม่เลือกหน้าก็ปิดมันซะบ้าง"

อย่าทำเหมือนหมอนั่น...

เมอร์ลินคิดแต่ไม่ได้พูดออกไป จังหวะเดียวกับที่เด็กหนุ่มขยับมาหา ปิดจอคอมแล้ววางไว้ตรงอื่น

"ผมเครียดๆน่ะ..ขอหาเรื่องปลอบใจไม่ได้รึไง"

เอ็กซี่ยิ้ม ในแบบที่เมอร์ลินคุ้นเคยว่าเป็นแบบที่แฮรี่มักทำเวลาต้องการยั่วโมโห

"...ฉันต่างหากที่ต้องหาคนปลอบใจ..."

เมอร์ลินถอนหายใจ ก่อนโน้มตัวลงไปซบไหล่เด็กหนุ่มตรงหน้า

ท่าทางที่ดูไม่ถนัดนิดหน่อยนั่นทำให้รู้ว่าปกติเมอร์ลินคงชินกับการซบใครที่สูงกว่าเขา(ในหลายๆด้าน)

เอ็กซี่จูบสัมผัสแผ่ว ไล้ริมฝีปากเหมือนจูบจากใครสักคนที่เขาเคยได้รับมัน

น่าแปลกที่ว่าอีกฝ่ายไม่ต่อต้านแต่กลับตอบรับราวกับคุ้นเคยกับสัมผัสนี้มานาน

เอ็กซี่พอรู้...เขาเห็นในบางครั้งผ่านสายตาที่แต่ละคนมองกัน

แฮรี่มองเขาเป็นตัวแทนพ่อ

และเขาถูกมองเป็นตัวแทนแฮรี่ในสายตาอีกหลายคนต่อจากนั้น

ซึ่งมันคงไม่สำคัญเท่าไหร่

เอ็กซี่เคยไม่มีตัวตน..และเป็นผู้เป็นคนตอนนี้ได้เพราะแฮรี่ ฮาร์ท

คงมีคนอยากให้เขาเป็นแบบนั้นมากกว่า

และเขารู้สึกเหมือนว่าแฮรี่ยังไม่หายไป

เอ็กซี่ไล้ปลายนิ้วไปบนร่างกายอีกฝ่าย หลุบมองคนเบื้องล่างที่หลับตาหอบหายใจ

พลางนึกว่าเมอร์ลินคิดถึงใครในจินตนาการ

FIN

ตอนก่อนหน้า  Irreplaceable และ  in replacement of....

(Kingsman fic)Complicated2-in replacement of....

Fandom:Kingsman

Pairring: Lee+Eggsy Unwin /Harry Hart/Merlin(It's complicated)

in replacement of....

แฮรี่ไม่ได้ดื่มเบียร์มาเป็นสิบๆปีแล้วในเวลาส่วนตัว ถ้าไม่ใช่เวลางานที่ต้องไปแฝงตัวในบาร์แล้วแกล้งจิบเบียร์เหล่านั้นแล้วลอบมองเป้าหมาย เบียร์ไม่ใช่สิ่งที่แฮรี่ชอบขนาดจะสั่งมาดื่ม

แต่เด็กหนุ่มหน้าตาเซ็งๆที่นั่งตรงข้ามเขาเหมือนจะรู้แล้วสั่งมาให้ ราวกับต้องการลองเชิงอะไรซักอย่างว่าชายสูงวัยแต่งตัวหรูเนี้ยบแบบเขาจะดื่มเบียร์จืดชืดในบาร์แบบนี้ได้ไหม

เหมือนครั้งหนึ่งตอนเมื่อซักยี่สิบกว่าปีที่แล้ว..ถ้าเขาจำได้ ที่มีชายผู้หนึ่งหาว่าหนุ่มผู้ดีแบบเขาคงหัวสูงจนดื่มเบียร์บ้านๆแบบตนเองไม่ได้

เหมือนลี อันวินไม่มีผิด

ไม่ใช่แค่หน้าตาที่มีเค้าคล้าย แต่รวมไปถึงนิสัยกวนประสาทที่คงได้รับจากพ่อมาเต็มๆด้วย ถึงจะไม่ได้เติบโตมาด้วยกันก็เถอะนะ

"แกรี่ อันวิน..เอ็กซี่? ไม่คิดจะขอบคุณเลยรึไง?"

แฮรี่ ฮาร์ท กอดอกนั่งไขว้ขาพลางมองคนตรงหน้าผ่านแก้วเบียร์ที่พร่องไปเพียงเล็กน้อย

เด็กหนุ่มยักไหล่ ท่าทางและการแต่งตัวที่ฉูดฉาดบาดตาไร้รสนิยมสิ้นดีนั่นยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด วันนี้แฮรี่เพิ่งได้ข่าวจากอาเธอร์มาว่าคิงส์แมนเพิ่งเสียบุคลากรไปอีกคน

ลานสล็อตเป็นเพื่อนดื่มที่ดีของเขาเสียด้วย

เหนือสิ่งอื่นใดเขาผิดหวังที่เด็กชายตัวน้อยนั่นได้เติบโตมาเป็นเด็กหนุ่มไร้งานไร้มารยาทและไร้อนาคตได้ขนาดนี้

ทั้งๆที่จากการเฝ้าดูการเติบโตของเอ็กซี่อยู่ห่างๆนับสิบปี ในประวัติการศึกษาและความสามารถไม่ด้อยไปกว่าที่ผู้เป็นพ่อเคยทำไว้

ถ้าลียังอยู่ล่ะก็...

แฮรี่คิดขึ้นและปัดมันออกไปจากหัว

ช่วงเวลายาวนานหลังจากการปฏิบัติการใต้ชื่อคิงส์แมนทำให้จิตใจของเขาชินชากับการล้มตายของเพื่อนร่วมงาน ยังดีที่เมอร์ลินไม่ได้อยู่ภาคสนามเหมือนเขาจึงยังอยู่รอดปลอดภัย เป็นอีกสิ่งย้ำเตือนว่าที่ผ่านมาเขาไม่ใช่เพียงเครื่องจักรสังหาร...แบบอาเธอร์ แม้จะใกล้เคียงอยู่มากก็ตาม

"ฉันเป็นเพื่อนพ่อเธอ..."

และเป็นหนี้ชีวิตที่ต้องชดใช้ด้วยการดูแลเธอด้วย

แฮรี่ข่มความไม่พอใจกล่าวออกไป และหวังจะอธิบายเรื่องเกี่ยวกับพ่อของอีกฝ่ายให้ได้รับรู้ความจริงที่แตกต่างจากที่แม่ของแกรี่กรอกหูว่าพ่อของเขาเป็นคนยังไง

ไร้ค่า ไร้ความหมายและไม่ได้ทำอะไรเพื่อครอบครัวเลย

ซึ่งนั่นคือเรื่องที่ทำให้เขาหงุดหงิดถึงที่สุดได้..

ต้องขอบใจแก๊งค์อันธพาลพวกนั้นที่สอดมือมาได้จังหวะที่เขาอยากจะระบายอารมณ์อยู่พอดี

.........

เอ็กซี่มีเรื่องที่ว่าจะต่างจากลีก็ต่างอยู่หลายอย่าง

ทั้งหน้าตาท่าทางเหมือนลูกหมานั่น อารมณ์ขันที่บางทีก็น่ารำคาญไปบ้าง หรือการทำพลาดในเรื่องง่ายๆอย่างการนึกว่าหมาปั๊กเป็นลูกหมาบุลด็อกไปได้

หรือความงี่เง่าที่บางครั้งก็ทำให้เขาอยากหวดด้วยด้ามร่มซักป้าบ

อย่างไรก็ตาม ความซื่อสัตย์ในคำสัญญาคือสิ่งที่เหมือนกับผู้เป็นพ่อไม่เพี้ยนผิด

และนั่นทำให้เขามาถึงการทดสอบคัดเลือก "ลานสล็อต"คนใหม่ได้ ในระหว่างที่แฮรี่นอนกลายเป็นผักอยู่หลังจากทำพลาดในงานนิดหน่อย

......

"เขาอยากทำให้นายภูมิใจ"

เมอร์ลินกล่าวกับเขาเมื่อแฮรี่ตื่นขึ้นบนเตียงโรงพยาบาล หลังจากเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาหลายเดือนระหว่างนั้นให้ฟังช้าๆ

เมอร์ลินไม่ได้พูดว่าคือตัวเองที่บอกเอ็กซี่ให้พยายาม "ทำให้เขาภูมิใจ" ระหว่างที่เฝ้าดูแลอีกฝ่ายไม่วางตาพร้อมๆกับดูแล"ลูกของลี"ให้ผ่านการฝึกหนักหนานี้ไปได้

ใช่ว่าเมอร์ลินจะไม่รู้ว่าแฮรี่อยากให้"ตัวแทนของลี"ไปได้ไกลขนาดไหน และมองผู้เป็นพ่อผ่านตัวเอ็กซี่ด้วยสายตาอย่างไร

แน่นอนว่าแฮรี่ไม่ได้สังเกตเพราะตรงหน้าของ"กาลาฮัด"มีงานสำคัญต้องทำร

ออยู่

...........

"เอ็กซี่สอบตกการทดสอบขั้นสุดท้าย"

โค้ดเนมเมอร์ลิน ผู้ร่วมคุมสอบการเป็นลานสล็อตคนใหม่แจ้งแฮรี่ผ่านทางโน้ตบุคเนื่องจากเขาเป็นผู้แนะนำเอ็กซี่เข้าร่วมการทดสอบนี้

แต่เมอร์ลินรู้ดีว่าแฮรี่อาจอยากรับรู้ผลเพื่อที่จะไปปลอบโยนเด็กหนุ่มด้วยตัวเองแค่ไหน รู้ด้วยว่าช่วงนี้ตนควรมาใช้ชีวิตอยู่ที่ศูนย์บัญชาการเพื่อให้เวลาเขาทั้งคู่สักพัก

แม้ต้องฝืนใจตัวเองแค่ไหน

.........

แม้ในยามที่ต้องมองร่างของแฮรี่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงโรงพยาบาล....อีกครั้ง

แม้ครั้งนี้ไม่มีหวังว่าอีกฝ่ายจะได้ลืมตาตื่นมาอีกเลยก็ตาม

TBC.

ตอนก่อนหน้า Irreplaceable

ตอนถัดไป Replacement 

(Kingsman fic)Complicated1-Irreplaceable

เก็บมาจากจัสพาส ฟิกสามสี่เส้า(....)

................................................................

Fandom:Kingsman

Pairring: Lee Unwin /Harry Hart/Merlin(It's complicated)

*มีผู้อ่านช่วยเช็คข้อมูลมาให้ว่าลีไม่น่าจะใช่โค้ดเนมกาลาฮัด เลยข้อแก้ข้อมูลบางส่วนนะครัชช

Irreplaceable

แฮรี่จัดชายแขนเสื้อที่โผล่พ้นจากขอบสูทเล็กน้อยหลังจากเคาะประตูห้องอพาร์ทเมนต์สามครั้งพอดิบพอดี สตรีเจ้าของห้องเปิดประตูให้เขาด้วยสีหน้ามึนงงก่อนเชิญให้นั่ง

แฮรี่ ฮาร์ท "กาลาฮัด" ปลดกระดุมเม็ดล่างของสูทผ้าวูลสีเข้มกว่าปกติที่เขาชื่นชอบแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเธอ

บอกกล่าวข่าวร้าย.....

อันที่จริงแล้วเขาควรสวมสูทสีดำมาเสียด้วยซ้ำ

ลี อันวิน ได้ตายไปแล้ว

ตายเพื่อปกป้องแฮรี่และสมาชิกคนอื่นจากระเบิดพลีชีพในภารกิจที่เพิ่งผ่านพ้น

ลีเสียสละชีวิตเพื่อหน้าที่อัศวินแห่งคิงส์แมนได้อย่างสมศักดิ์ศรีที่เคยทำมาตลอดเวลา

แต่ที่แฮรี่สามารถบอกหล่อนได้มีเพียง

"สามีของคุณเสียชีวิตไปแล้วจากการปฏิบัติงาน"

หญิงสาวกราดเกรี้ยวใส่เขา ร่ำร้องด้วยความไม่เข้าใจ และเขาทำได้เพียงเสนอสิ่งทดแทนให้ซึ่งเธอเอาแต่ปฏิเสธและด่าว่าเขา

แฮรี่ไม่ถนัดรับมือกับมันเท่าไหร่ 

ยิ่งในสภาพจิตใจตอนนี้ที่คงไม่ต่างจากเธอ....

ทั้งที่ความจริงไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่จะมารายงานด้วยซ้ำ

แต่เพราะความอยากรู้อยากเห็นโง่ๆที่พาเขามาถึงห้องพักรูหนูนี่

เพราะอยากมาดูครอบครัวของ ลี อันวิน สายลับผู้ร่วมรุ่นเดียวกันกับเขา

มาดูหน้าผู้หญิงที่ลีรักและแต่งงานด้วย และลูกชายตัวจ้อยที่ยังเล็กเกินกว่าจะรู้ว่าการตายคืออะไร

อย่าพูดถึงเรื่องจะเข้าใจว่างานราชการลับ"คิงส์แมน"ได้พรากชีวิตพ่อของเขาไปแต่เด็กน้อยจะไม่ได้รับรู้อะไรเลย...

แฮรี่หลุบมองเด็กชายผู้เงยหน้าขึ้นมามองเขา ใบหน้าราวถอดแบบลีมาไม่ผิดเพี้ยนนั่นทำให้เหรียญตราในมือเขาสั่นไหว แต่ไม่มากพอที่จะให้ใครสังเกตเห็น รอยยิ้มประดับที่ริมฝีปากก่อนวางเหรียญลงในมือเล็กๆนั่น

"ดูแลแม่แทนพ่อของเธอด้วยนะ.."

สุภาพบุรุษร่างสูงกล่าวเสียงนุ่ม แตะบ่าเด็กน้อยแล้วบีบเบาๆเหมือนย้ำคำสั่ง..หรือคำขอร้องของลีที่น่าจะฝากมาบอกลูกชายไว้

ถ้าลีไม่ได้ตายเพราะรับระเบิดไปแทนเขาแบบนั้น...

แฮรี่กระชับแว่น ลุกขึ้นกล่าวคำอำลาครอบครัวที่เขาจะพยายามไม่ข้องเกี่ยว เพื่อความปลอดภัยทั้งเขาและครอบครัวของลีที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง

หากไม่มีเหตุอะไรฉุกเฉิน...

สายตาหยุดมองที่เด็กน้อยทิ้งท้าย..แฮรี่รู้สึกคล้ายการจะลาจากใครบางคนอีกครั้ง

เขายั้งตัวเองให้หยุดยืนอยู่ก่อน

......

ก่อนจะตัดใจเดินจากมา

........

การได้แจ้งข่าวกับครอบครัวอันวินด้วยตัวเองไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเท่าไหร่ ตรงกันข้าม เขายิ่งรำลึกถึง คิดถึงคนที่จากไปขึ้นอีกมาก...มากจนเกินไป

ภายนอกห้องเช่านั้นมีฝนตกโปรยปราย ในมือเขามีร่มที่แม้เป็นอาวุธดัดแปลงแต่ก็ทำหน้าที่เป็นร่มได้ แต่เขาก็ไม่กางมันออกมา

บางทีฝนที่ตกตอนนี้คงเป็นเวลาดีสำหรับการซ่อนบางอย่างที่เขาไม่อยากให้ใครเห็น

แฮรี่แหงนหน้ามองฟ้า...ให้สายฝนเย็นฉ่ำไหลรินลงตามใบหน้า...ปกปิดน้ำตาที่ไหลรินออกมาจนแว่นของเขาพร่ามัว

........

สุดท้ายชายหนุ่มก็หอบร่างเปียกโชกกลับไปที่แมนชั่นของเมอร์ลิน เพื่อนร่วมงานของเขาที่น้อยคนนักจะรู้ชื่อจริง และน้อยยิ่งกว่าที่จะรู้ที่อยู่แท้จริงว่ามันคือแมนชั่นเดียวกับของแฮรี่ พวกเขาอยู่ร่วมห้องกันมาพักใหญ่แล้วนับตั้งแต่วันที่ลีจากไป...

แต่พูดให้ถูก แฮรี่มาค้างที่นี่นับครั้งไม่ถ้วนแล้วหลังจากที่ลีบอกเขาว่าจะแต่งงาน

เจ้าของห้องตัวจริงไม่อยู่ แฮรี่จัดการนำบรั่นดีในตู้เก็บมานั่งดื่มทั้งๆที่ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้า แน่นอนว่าเมื่อชายหนุ่มอีกคนกลับมาเขาต้องถูกมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ ปนหงุดหงิด หรือปนอารมณ์อะไรซักอย่างที่เมอร์ลินมักซ่อนไว้ใต้ใบหน้านิ่งไร้อารมณ์นั่น

"นอกจากทำพรมเปียกนายยังขโมยเหล้ามาดื่มอีกเหรอ"

โค้ดเนมเมอร์ลินกล่าวบ่นเสียงเรียบก่อนเดินเข้าไปในห้องนอน ออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวหนานุ่มที่อีกฝ่ายใช้ซับผมให้เขาอยู่ แฮรี่ยักไหล่ รินเมรัยสีทองสวยลงลำคอไปอีกอึกใหญ่

"นิดหน่อยน่า..นายก็รู้ว่าฉันเครียด ต้องหาอะไรๆปลดปล่อยออกไปบ้าง"

มือกร้านจับขวดจะรินต่อ แต่เมอร์ลินจับข้อมือห้ามไว้ เพราะดูอีกฝ่ายจะดื่มมาไม่เบาแล้วก่อนที่เขาจะไปถึง

"นายไปบ้านลีมาแล้วสินะ..."

สายตาหลุบมองคนที่นั่งอยู่บนโซฟา ตอนนี้สภาพของแฮรี่ดูห่างไกลจากความเป็นหนุ่มเจ้าสำอางที่ต้องเนี้ยบกริบตลอดเวลานั้นไกลโข

เมอร์ลินเสยผมชื้นๆรกหน้าตาของเขาออกให้พลางก้มมอง สบตา

แฮรี่ไม่แม้จะพยายามปกปิดความเจ็บช้ำที่สื่อมาทางแววตาไม่ให้เห็น

"ใช่...ลูกชายลีหน้าเหมือนหมอนั่นเป๊ะเลย.."

คำพูดน้ำเสียงขบขัน แต่สีหน้าคนพูดนั่นกลับตรงกันข้าม

"มันไม่ใช่ความผิดพลาดของนายน่า...แฮรี่"

ชายหนุ่มกล่าวเรียบๆ อย่างที่เคยกล่าวบ่อยครั้ง สองมือพยายามถอดสูทเปียกโชกออกจากตัวอีกฝ่าย ตัวเปียกนานขนาดนี้คงป่วยได้ไม่ยาก และเมอร์ลินก็ไม่อยากจะต้องมานั่งดูแลแฮรี่ซ้ำๆอีก...โดยไม่ได้เป็นอะไรกัน

ชายหนุ่มผู้นั่งอยู่เอนกายพิงคนร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า กวาดมือรั้งกายเข้ามากอดก่อนซบลงกับหน้าท้องอีกฝ่ายในเสว็ตเตอร์แคชเมียร์ แฮรี่เลื่อนมือไปกอดรอบเอวงึมงำด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

"ลีตายเพราะฉัน.."

อ้อมกอดนั้นเหนี่ยวรั้งอีกคนให้ลงมานั่งคร่อมตักไว้ ริมฝีปากเจือกลิ่นเหล้าไล้ไปตามผิวเนื้ออีกฝ่าย ชายหนุ่มด้านบนแม้ไม่ได้โอนอ่อนไปตามสัมผัสแต่ก็ไม่ได้ผลักหนี

เมอร์ลินไม่ปฎิเสธเขา..สักครั้ง ทุกครั้งที่เขาต้องการการปลอบโยนแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน

แฮรี่จึงไม่ปิดบังที่จะแสดงความเจ็บปวดจากการสูญเสีย "คนที่รัก"ให้อีกฝ่ายเห็น

และมองอีกฝ่ายเป็นเพื่อนร่วมงานที่มีสัมพันธ์ทางกายด้วยแต่ไม่มากไปกว่านั้น

โดยไม่คิดว่าเมอร์ลินไม่ได้คิดเช่นกันกับตัวเอง

TBC.

ตอนต่อ in replacement of.... และ Replacement 

(Kingsman fic) Replacement : Lee+Eggsy Unwin /Harry Hart/Merlin(It's complicated)

ตกเรือ Kingsman ซะแล้ว /น้ำตาไหล

นี่คือฟิคแรก ลองเขียนเป็นอิ๊งด้วย ง่อยมากแงงง

Fandom:Kingsman

Pairring: Lee+Eggsy Unwin /Harry Hart/Merlin(It's complicated)

Replacement

A day after almost-V-day.

Gary 'Eggsy' Unwin went back to the mansion after teaching some Man-made-manner to his mom ex-husband and fellas.

Told her he had a new job at Kingsman (fucking secret service) with board smile.

Just to put on the good look, though there's a lil feeling inside.

that got worst when he came back to Harry's room.

It's not about doing something which she always tell him not to do,

Risk his life.... and end up like his father.

He's already in this business, thanks Harry for this. Got him out of the jail, tossed him into spy program, almost killed him with those fucking missions

Thanks to him

for not being there and left him alone.

even left him the codename "Galahad",

To left it to no one but son of Lee Unwin.

Thank you Harry fucking Hart

Maybe Eggsy's just Lee's replacement,

Sometimes Eggsy could read from those eyes, the way he looked at him.

It's like he was looking for someone he liked him to be...

His father.

Even more than someone who could save Harry's life,

someone else's replacement, whatever,

He doesn't mind.

ONLY IF HARRY'S STILL ALIVE AND STILL HERE.

But no time for sorrow, new-Galahad has work to do, a lot.

Like a call from HQ... from Merlin, something about HR-things for recovering Kingsman from THAT BLOODY BASTARD Valentine's shit.

Okay... first he has to get back to the tailor shop.

Merlin's waiting for him, stiff and grumpy as always.

Hm...Maybe a bit furious this time.

He gave him a note from Swedish Princess (cough )

Eggsy knows Merlin saw WHAT he did from spy glasses. and he thinks Merlin has seen this stuff from Harry, sometimes, exactly.

"na... I'm depressed. Need to get off stream"

Eggsy walks close to his wizard...his quartermaster and gives a smirk.

codename-Merlin's face shows emotionless but frowns like the way he does when Eggsy does things unmannerly.

"you just fucked a princess...knight"

He snapped back, eye to eye. Eggsy saw glimpse of sadness in his eyes. he knows it's deeper than just a colleague's death.

"and I'm the one who needs soothing ..."

Merlin leaned in, put his head on his shoulder and stayed still. but exhaustedly.

Maybe he used to stand beside someone who is higher than his.

Eggsy leans back closely, brushes his lips lightly on the other's.

Surprisingly Merlin doesn't mind his behave. He kisses back, as if it's like he used to....

I don't mind...Eggsy got used to being like this

especially, being someone he admires ...someone he adores.

Someone he loves....

Father... or Harry...

It's not that bad if he can feel like they're alive inside.

Younger man thinks while kissing, pinning the other guy against the wall.

..............................

จบ

ไหม...

me/ค่อยๆเอาฟิคจากในจัสแพสกับทวิตลองเกอร์มาลง /เขิว