(fic-superfamily?)Mr.& Mrs.Stark-3:Average frequency(Steve/Tony,Spideypool)

หื่นฮาเฮSUPERFAMILY ตอน 3 มาแล้วจ้ะเบบี๋ย์ ♥

ตอนนี้.........อ่า เซอร์วิสเล็กๆ//ปิดหน้าวิ่งหนีไป

ไปอ่านตอนเก่าๆก่อนนะจ๊ะ

Mr.& Mrs.Stark : หื่นฮาเฮภาคครอบครัว?(Steve/Tony) ตอนต่อจากหื่นฮาปาจิงโกะ เมื่อทั้งสองคนเข้าสู่พิธีแต่งงานแล้วก็ครองคู่กันอย่างมีความสุขตลอด ไป......จบ

ซะที่ไหน การแต่งงานมันเป็นแค่การเริ่มต้น หุหุหุ คาดว่าน่าจะมี Superfamilyในภาคนี้ด้วย

Mr.& Mrs.Stark : Prologue

Mr. & MRS. Stark-1 : kiss the bride(?)

Side Story*ตอนพิเศษ : As your wish, Sir (or Daddy) (Jarvis/Jarvis/tony(?))

Mr. & MRS. Stark-2 : I Hate That Boys!

///////////////////////////////////////////////////////////////

Title : Mr. & MRS. Stark-3 : Average frequency แปลว่า.....ค่าเฉลี่ยความถี่.....ของอะไรน้อออ

Rate : NC17.........มั้ง

Genre : Homour,กุ๊กกิ๊ก,หื่น......มาก ขอทำสีซีดๆไว้หน่อยนะเบบี๋ย์

Pairing: (Steve/Tony) ,Spideypool,Superfamily?

Vers: Avengers Movie vers.+Comic หน่อยๆ

//////////////////////////////////////////////

Mr. & MRS. Stark-3 : Average frequency

คุณรู้มั้ยว่าสถิติการมีเซ็กส์ของชายวัย40-49 ผมจะไม่ระบุชัดว่าช่วงไหน อยู่ที่ 69 ครั้งต่อปี ปีนึงมี 12 เดือนก็ตกประมาณว่า 6 ครั้งต่อเดือน(น้อยมาก! แน่นอนว่าระดับซูเปอร์เพลย์บอยแบบผมน่าจะคูณเข้าไปอีกสามเท่า)

แล้วยังไม่รวมสถิติของชายวัยไม่เกินสามสิบแม้ว่าอายุจริงจะเกินเก้าสิบแต่อายุร่างกายน่าจะประมาณนั้นนะ ที่จะอยู่ที่ 12 ครั้งต่อเดือน (และควรจะคูณด้วยความสามารถของเซรั่มซูเปอร์โซลเดอร์เข้าไปอีกซักสองเท่า)

รวมสองอันหารเฉลี่ยแล้วน่าจะอยู่ที่ต่ำๆแปดครั้งที่ผมจะได้สะบึม....อ่า ร่วมเรียงเคียงหมอนประสาคู่แต่งงานใหม่หมาดๆเดือนแรกที่ควรจะร้อนระอุแบบว่าข้าวใหม่ปลามันอะไรอย่างนี้

แต่ทำไมกลายเป็นว่าสถิติของผมและกัปตันอเมริกาดันกลายเป็นศูนย์ครั้งต่อเดือน?

บ้าเอ๊ยยยยยย

.
.
.

เขาคิด

*แต่อย่างไรก็ตาม โทนี่ สตาร์คไม่ได้นับรวมกับก่อนและในคืนแต่งงานที่น่าจะทะลุสถิติไปแล้วนะ//จขบ.

.................................

" อรุณสวัสดิ์ โทนี่......ไม่สิ คงต้องบอกว่า สวัสดีตอนเที่ยง " เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังของสตีฟ โรเจอร์ ดังขึ้นทักทายเมื่อร่างเล็กเดินเหมือนซอมบี้เข้ามาในห้องครัว กัปตันอเมริกายิ้มให้ในขณะที่มือหยิบแซนด์วิชกองใหญ่ส่งเข้าปาก

โทนี่มองใบหน้าเจิดจ้านั้นแล้วอยากจะพุ่งเข้าไปกด...อ่า กอดรัดฟัดเหวี่ยงซะให้เข็ดถ้าไม่เห็นว่ามีเด็กหนุ่มผมสีเข้มนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ข้างๆสามีคู่แต่งงานใหม่หมาดๆของเขาด้วยท่าทีสนิทสนมจนน่าหมั่นไส้

ปีเตอร์ พาร์คเกอร์เอ่ยปากทักทายเขาอย่างยิ้มแย้ม แต่โทนี่ทำเป็นว่าเขาง่วงเกินจะสนใจ เดินไปคว้าโถแก้วบนเครื่องต้มกาแฟขึ้นยกซด แล้วถึงเหลือบตามองเห็นเด็กหนุ่มอีกคนในเสื้อฮู้ดรูดซิปปิดหน้านั่งทำท่าประหลาดๆอยู่บนพื้นข้างเก้าอี้

"เวด นายลงไปทำอะไรตรงนั้นน่ะ" เจ้าของสตาร์คทาวเวอร์เอ่ยทัก

"อ้อ กำลังหามุมมองที่ต่างไปอยู่น่ะ.....เผื่อจะคิดอะไรใหม่ๆออก"  เวด วิลสันว่าด้วยเสียงยียวนโดยไม่หันหน้ามา จากการคำนวณทิศทางแล้วคาดว่าเดดพูลกำลังนั่งจ้องเรียวขาของทั้งสอง(ขาสั้นของปีเตอร์หรือกางเกงจ็อกกิ้งของสตีฟ?)อย่างพินิจพิจารณา

โทนี่กลอกตาแล้วหันมาซดกาแฟเฮือกใหญ่แล้วได้ยินเสียงร้องดังอั่ก ไม่แน่ใจว่าโดนซักคนถีบเอาหรืออะไรประมาณนั้น แล้วพอหันมาดูอีกทีวิลสันก็มีรอยเท้าที่หน้าและส้อมปักที่กลางหัว//ช่างเถอะ หมอนี่มันไม่เจ็บไม่ตายนี่นะ

นี่เขาสิ้นหวังถึงขนาดต้องไปร่วมแผนการณ์กับเจ้างี่เง่านั่นเลยหรือเนี่ย โทนี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

แต่แผนการณ์ที่เคยทำมาก็ดูเหมือนจะไม่เข้าท่า สมองอัจฉริยะมหาเศรษฐีบลาบลาบลาของเขาคำนวณอะไรผิดไปไหมเนี่ย

1.ยั่วยวน//ไม่ได้ผลเพราะว่าโอกาสเข้าถึงเป้าหมายน้อยมาก เจ้าเด็กปีเตอร์ติดสตีฟแจยังกะอึปลาทอง

2.แกล้งป่วย//แผนเก่าๆที่เหมือนคุณปู่จะฉลาดจนไม่ยอมเชื่อซะแล้ว บ้าเอ๊ยยยยย

3.เทคโนโลยีทางด้านยาของสตาร์คอินดัสตรี....แต่จะว่าไปสารกระตุ้นแรงกว่าไวอากร้าสิบเท่าก็ยังไม่มีผลกับยอดทหารซูเปอร์โซลเดอร์

4.ใช้กำลังเข้าว่า...........ซึ่งดูจากอายุและกำลังกายคาดว่าเขาแพ้เรียบ

5.ร่วมมือกับ เวด วิลสัน ที่ดูเหมือนว่าอนาคตจะริบหรี่ ทำตามแผนแยกกัปตันอเมริกาออกจากUltimate Fanboy อย่างปีเตอร์ พาร์คเกอร์ออกมาโดยไม่จำกัดว่าจะด้วยเล่ห์หรือด้วยมนตร์ แล้วค่อยลากตัวคุณปู่ไปปู้ยี่ปู้ยำทีหลัง

เนื่องจากว่าตอนนี้สถิติเขากลายไปเป็น sex is zero ซะแล้ว

โทนี่เดินมาหยิบแซนด์วิชทูน่าจากกองแซนด์วิชเบื้องหน้าแล้วก้มลงจุ๊บแก้มกัปตันอเมริกาพร้อมส่งสายตาจิกกัดใส่เด็กชายร่างเพรียวที่ทำตาซื่อใสใส่เขา(แล้วเด็กนั่นยังนั่งกินแซนด์วิชในจานเดียวกับสตีฟอีกน่ะ F**kkkkkkkk)

สตีฟ โรเจอร์ทำหน้าแดงแล้วเอามือดันหัวเขา "โทนี่....นี่ไม่ใช่เวลา...."

เขายักไหล่ก่อนกล่าวต่อว่า "แล้วจะให้เวลาไหนล่ะ ย่องเข้าไปลักหลับตอนนายกล่อมเด็กสองคนนอนรึไง"

"โทนี่!" คุณปู่ดูหน้าแดงพอๆกับเด็กหนุ่มข้างๆที่ทำท่าอินโนเซนส์.....ชิ

"ก็ดีนะชั้นจะได้เข้าไปร่วมสนทนาประสาสามพี" เสียงกวนประสาทดังมาจากเด็กหนุ่มฮูดแดงที่เพิ่งเอาส้อมออกจากหัว

"โอ้ ชั้นจะส่งบัตรเข้าร่วมสัมมนาให้ถ้าหากว่านายมีหน้าอกคัพDเหมือนกัปตันอเมริกา" โทนี่กล่าวพร้อมส่งยิ้มยียวน

"โทนี่........เวด" สตีฟ โรเจอร์พูดเสียงเหนื่อยหน่ายใส่จอมป่วนทั้งคู่ก่อนเดินพาปีเตอร์ออกไปจากห้อง "วันนี้ผมต้องพาปีเตอร์ไปเจอกับบรูซที่ห้องวิจัยของชีลด์ นายจะไปด้วยมั้ย เวด"

"ไม่ล่ะ ชั้นขออยู่กับแม่บ้านแฟนเผลอดีกว่า" เวดว่าเสียงคิกคักใส่กัปตันโรเจอร์ที่ทำตาเขียวใส่

เมื่อสองฮีโร่ผู้เอาการเอางานออกเดินทางไปหานักวิทยาศาสตร์หนุ่มที่ไปสถิตอยู่ที่ฐานทัพชีลด์(ก็พ่อเหยี่ยวน้อยของยักษ์เขียวอยู่ที่นั่นนี่นะ) แม่บ้าน....อ่าโทนี่ผู้เพิ่งแต่งงานก็เดินมาคว้าคอเสื้อฮู้ดเด็กหนุ่มร่างสูงอย่างหาเรื่อง

"ทำไมนายไม่ไปเป็นก้างให้ชั้นห๊ะ รีบๆตามสองคนนั้นไปเดี๋ยวนี้เลย!" เขาว่าเสียงขุ่น

"น่าๆ มิสซิส...เอ๊ะ หรือมิสเตอร์นะ....จะว่าไปนายกับแคปนี่ใครล่างใครบน? ช่างเหอะ ชั้นมีแผนน่าสนใจกว่าตามไปป่วนนะ" ใบหน้าในเสื้อฮูดที่เขาเดาว่าน่าจะยิ้มเกรียนๆระหว่างโดนค้อนใส่

"เรามานอกใจกันดีกว่า เบบี๋ย์" เวดพูดเสียงเจ้าเล่ห์

"ห๊ะ"

"ชั้นว่าสตีฟน่ะหวงนายใช่เล่นเลยนา แม้ว่าจะแกล้งทำดุใส่ก็เหอะ"

"แล้วให้ชั้นอี๋อ๋อกับนายให้สตีฟหึงเนี่ยนะ ตอนชั้นไปอี๋อ๋อกะสาวๆหมอนั่นยังไม่ว่าอะไรเลยนี่หว่า.......แต่จะว่าไปวิธีนี้ก็ยังไม่เคยลอง" สมองอัจฉริยะที่โทนี่ชอบเอามาใช้แบบผิดๆคิดคำนวณความเป็นไปได้ของแผน

สุดท้ายก็โพล่งออกมา "โอเค ดีล ไม่เสียไม่หาย แถมถ้าเด็กนั่นหึงนายบ้างก็ถือว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว"

เวด วิลสันหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงที่เขาฟังกี่ครั้งก็ยังรู้สึกว่าน่าสยดสยอง

.................................

และแผนก็เริ่มต้นที่มื้ออาหารเย็นเมื่ออีกสองคนกลับมาจากฐานทัพชีลด์

สตีฟเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นอย่างเมื่อยล้า และดวงตาสีฟ้าที่จ้องเขม็งมาบนมือของเวดที่โอบไหล่โทนี่ไว้ขณะที่อีกมือกดS-Padอย่างเมามัน

"กลับมาแล้วเหรอกัปตานนนนน ชั้นกับสตาร์คกำลังสนุกสนานกันอยู่เลยยยย" เด็กหนุ่มพูดเสียงดังแล้วโน้มตัวกระซิบกระซาบกับโทนี่ด้วยท่าทางพยายามให้ดูน่าสงสัย "ดูสิ ชั้นเคลียร์ได้คะแนนสูงสุดด้วยล่ะ"แล้วโทนี่ก็แกล้งหัวเราะคิกคัก

สองคนดี๊ด๊าอี๋อ๋อจนออกนอกหน้าเมื่อเห็นท่าทางว่ากัปตันอเมริกาดูเครียดมากกว่าปกติ...สงสัยว่าแผนนี้จะได้ผล...โทนี่คิด

และยิ่งทำตัวสนิทมากขึ้นเมื่อในมื้ออาหารโทนี่แกล้งตักอาหารป้อนใส่ปากเวดด้วยท่าทียั่วยวน(หรือยั่วโมโหแคป...ถ้าพูดตามจริง) โดยมีสายตาของสตีฟที่มองอย่างไม่สบายใจ

จนสุดท้ายหลังสั่งให้จาร์วิสเก็บจาน โทนี่แทบร้องไชโยอย่างบ้าคลั่งเมื่อคุณปู่กัปตันดึงมือเขาให้เดินตามก่อนสั่งการเด็กทั้งสองด้วยน้ำเสียงเข้ม

"วันนี้คุณสองคนไปนอนที่ห้องอื่นแล้วกัน ผมกับโทนี่มีเรื่องต้องคุย"

YEAH!!!

.................................

โทนี่ก้าวเข้ามาในห้องเพนเฮาส์กว้างตกแต่งแนวห้องนายพลแทนที่แนวค่ายทหารหลังจากที่เขายิงรีพัลเซอร์ใส่ซะจนเป็นรูไปไม่นานมานี้ พลางคิดไปเล่นๆว่าวันนี้จะใช้เตียงไหนดีในห้องนี้ที่มีเรียงกันอยู่ถึงสามอัน.....ยังไม่รวมโซฟา

"โทนี่.....เรามีเรื่องต้องคุย"

เขาหันไปยิ้มหวานพร้อมรับการลงโทษ (ช่ายยยย นานๆที Hate-sex ก็น่าสนุกดี) ด้วยความเต็มใจ

แต่คุณปู่กลับเดินไปนั่งลงนิ่งๆบนโซฟา ไม่ยักกะมาจับตัวเขากดเข้าผนังด้วยความหึงหวงแฮะ...แย่ โทนี่ทำหน้ามุ่ยแล้วเดินไปนั่งข้างๆตามที่สตีฟกวักมือเรียกให้เข้าไป

"คุณคิดยังไงกับเวด วิลสัน" เสียงนุ่มถามอย่างจริงจัง จะว่าไปก็สนใจอยู่นี่หน่า หรือว่านี่คือการแกล้งซึนอีกอย่างของกัปตันอเมริกา

"ก็...น่ารักดี ฮอต สดใส พลังงานเหลือเฟือ" โทนี่ยั่วยุด้วยบทพูดที่ดูออกแนวเหมือนสาวแก่เต๊าะเด็ก

"โทนี่.........คุณไม่ควรทำร้ายจิตใจที่ใสซื่อของเด็กๆนะ"

ห๊ะ

"มานี่ ผมมีอะไรจะให้ดู" สตีฟเดินพาโทนี่ไปหาเตียงชิดผนังที่มีรูปกัปตันอเมริกาและไอรอนแมนติดอยู่เต็มฝา โอ้ นี่ต้องเป็นที่ของไอ้เจ้าปีเตอร์ พาร์คเกอร์แหงแน่นอนอยู่แล้ว

"นี่เป็นเตียงของเวดเค้า ดูเอาสิว่าเขาชื่นชมเราขนาดไหน" กัปตันกล่าวเสียงขรึม

ห๊ะ โทนี่อ้าปากค้าง

"ปีเตอร์เล่าให้ฟังว่าจริงๆคนที่อยากเข้ามาอยู่ในอเวนเจอร์เพื่อเข้าร่วมงานกับฮีโร่ที่เขาชื่นชมคือ เวด วิลสัน เขาถึงขนาดมีเทรดการ์ดกัปตันอเมริกากับไอรอนแมนเยอะไม่แพ้โคลสันเลยนะ" สตีฟเปิดโต๊ะข้างเตียงให้เห็นปึกการ์ดที่เก็บไว้อย่างหวงแหนยังกะมันเป็นใบเบิ้ล

"หากคุณจะยั่วยวนให้เขารักชอบแล้วทิ้งๆขว้างๆผมว่ามันคงไม่ดีแน่...เขาเห็นคุณเป็นฮีโร่ในดวงใจทีเดียว" ดวงตาสีฟ้าใสหันมามองเขาด้วยแววตำหนิ สั่งสอน หรืออะไรก็ตามที่ทำให้โทนี่ฉงน

นี่คุณกัปตันอเมริกาคิดว่าเขาไปยั่วยวน(โอเค ในกรณีเขากับสตีฟเขาเป็นผ่ายยั่ว)เด็กใสซื่อให้ติดกับหรือยังไง....แล้วที่น่าสงสัยกว่าคือไอ้รูปเหล่านี้มันแสดงให้เห็นว่าจริงๆคนที่เป็นแฟนบอยกัปตันมากกว่ากลายเป็นเวดไปล่ะสิ

แล้วไอ้แผนการที่ทำมาอันนี้มันแปลว่าอะไร หรือว่าเป็นแค่การยุแยงตลบหลังเพื่อให้เขากับสตีฟแตกคอกันว่างั้นเหอะ

โทนี่คิดอย่างหงุดหงิดว่าเขาหลงกลเด็กบ้าอย่างนั้นได้ยังไง บ้าเอ๊ย

"โทนี่...คุณจะไปไหน" คุณปู่ว่าเมื่อเห็นโทนี่ทำท่าจะถลันไปห้องนอนสำรอง

"เฮ่ โอเค กัปตัน ชั้นเก็ทแล้วว่าอะไรยังไง ขอตัวไปเตะปากเด็กนั่นซักทีสองทีหน่อย" เขาพูดเสียงเข้มแล้วเปิดประตู

"โทนี่!" สตีฟดึงตัวอีกฝ่ายไว้ "คุณจะไปทำอะไรเวดเขาในเมื่อเป็นคุณที่ทำว่าจะหลอกเด็กไม่ใช่เรอะ"

"หลอกเด็กอะไรล่ะ ชั้นต่างหากที่โดนหลอก จะว่าไปชั้นไม่น่าทำตามแผนบ้าๆของมันเลยให้ตายเหอะ" โทนี่สบถออกมาก่อนที่สตีฟจะถามด้วยความสงสัย"แผนอะไร?"

อุ๊บ.....ซวยล่ะ โทนี่ตายเพราะปากอีกจนได้

"ป....ปล่าว แผนอะไรไม่มี๊ไม่มีล่ะ เบบี๋ย์" ร่างเล็กหันมาทำหน้าซื่อใส

"โท-นี่ จะบอกดีๆหรือจะให้ผมใช้กำลัง" ...............แหม กำลังรอให้ใช้อยู่เลยทีเดียวล่ะคุณปู่

"ม่าย บอก" โทนี่ลากเสียงยานพร้อมกระพริบตาปริบปรับด้วยท่าทางยั่วเย้า

ในใจคิดว่า ลงโทษซะทีสิจ๊ะที่รัก

"งั้นผมจะไปนอนห้องอื่นก่อนล่ะ ราตรีสวัสดิ์" สตีฟ โรเจอร์ทำท่าจะออกไปจากห้อง

โน้วววววววววว ลงโทษอย่างงี้ไม่เอา โทนี่คิดก่อนสารภาพเสียงอ่อย

"ชั้นวางแผนกับเวดจะทำให้นายหึงน่ะ เผื่อว่านายจะสนใจชั้นบ้างอะไรบ้าง" คุณปู่นิ่งไปครู่ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างขำขัน

"แล้วคุณคิดว่าผมหึงคุณจนลากตัวเข้าห้องมาใช่มั้ยเนี่ย"

"เยส ด้วยความดีใจสุดซึ้ง"โทนี่ว่าพร้อมเดินมาซุกหน้าลงบนไหล่ร่างสูงอย่างเขินๆ

"หวังอะไรอยู่ล่ะนั่น" โทนี่ที่หน้าแดงหน่อยๆทำปากเบ้ "ก็นายไม่..........ไม่แตะต้องชั้นมาทั้งเดือนเลยนี่หว่า"

"ก็ปกติคุณเริ่มก่อนนี่นา" สตีฟยิ้มเขิน "แล้วแบบว่า....ผมก็ไม่กล้าจะแสดงออกต่อหน้าเด็กสองคนนั้นเท่าไหร่...แบบว่า...คุณวางบทผมไว้ให้เป็นฝ่ายมิสซิสไม่ใช่เหรอ" คุณปู่ทำหน้าแดงแปร๊ด

เหมือนโทนี่ สตาร์คจะลืมว่าโม้กับสื่อตอนแต่งงานไว้อย่างงั้น แหงล่ะก็เขาต้องการรักษาภาพเพลย์บอยอัจฉริยะมหาเศรษฐีไว้บ้าง ขืนให้รู้ว่าเขาเป็นฝ่ายรับล่ะอายตายหุ้นตกกันพอดี

งั้นต้องให้เขาเป็นฝ่ายเริ่มต้นล่ะว่างั้น? โทนี่คิดแล้วกล่าวอุบอิบ "อุตส่าห์คิดว่านายจะแสดงบทแฟนหนุ่มชอบใช้กำลังบ้างอะไรบ้าง"

"ห๊ะ" โทนี่ลืมไปว่ากัปตันหูดีนรกทีเดียว"อยากให้ใช้กำลังกับคุณเนี่ยนะ" คุณปู่ถามด้วยยิ้มเจ้าเล่ห์

"ก็ทุกทีมีแต่ชั้นรุกอยู่คนเดียวนี่นา ดูไปดูมากลายเป็นชั้นหื่นไปคนเดียวซะงั้น" โทนี่ยักไหล่

ก่อนที่สตีฟจะโน้มตัวลงกระซิบว่า "อันที่จริงผมก็รอให้คุณหื่นใส่อยู่เหมือนกัน" แล้วทาบปากนุ่มลงบนกลีบปากอีกฝ่ายบางเบา

โทนี่เบิกตาโตกว้างชั่วครู่ก่อนยิ้มกริ่ม ริมฝีปากบางบดตอบโต้ไปอย่างยั่วล้อ "งั้นชั้นว่าวันนี้เรามาซ้อมบทแฟนหนุ่มขี้หึงกันดีมั้ย"

สตีฟยิ้มกว้างแล้วดันตัวร่างบางเข้าไปหาฝาผนัง "ไม่คิดว่าจริงๆผมก็หึงคุณอยู่บ้างเหรอ" เสียงอู้อี้ลอดผ่านเรียวลิ้นที่เกี่ยวพันกันอย่างรุ่มร้อน

"งั้น.....ลงโทษชั้นสิ กัปตัน"

โทนี่กล่าวเสียงพร่าเมื่อสองร่างเริ่มเสียดสีต้นขาเข้าหากันระหว่างที่มือใหญ่นั้นปาดป่ายไปทั่วร่าง ริมฝีปากส่งเสียงคราง

"ชู่ว......โทนี่ อย่าส่งเสียง คงไม่อยากให้สองคนนั้นได้ยินใช่มั้ย" สตีฟสั่งเสียงเบาพร้อมสอดนิ้วมือเข้าปิดปากไว้ แล้วจูบไล่ตามจุดอ่อนไหว ข้างหู ซอกคอ เลื้อยไล่มาสู่ช่วงไหล่

"อ..อืม" โทนี่ครางอือลอดผ่านนิ้วเปียกชื้นเมื่อมือหนาร้อนลูบไล่ต่ำลงสู่เบื้องล่าง เรียวขาถูกดันให้อ้ากว้าง

จากความร้อนที่เสียดสี สะโพกสวยภายใต้กางเกงผ้าฝ้ายเนื้อดีสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่อัดแน่นระหว่างกล้ามเนื้อแกร่งที่รองรับไว้

ก่อนที่เสื้อของเขาถูกถอดออกไปด้วยความเร็วไม่แพ้กับที่เขาเคยทำได้ ความว่องไวในการเรียนรู้ของสตีฟ โรเจอร์ช่างน่ากลัว

ริมฝีปากหนาจูบไล่ตามผิวสีบรอนซ์อย่างถ้วนถี่ ร่างเล็กอ้าปากจะร้องครางเมื่อปลายอกสีเรื่อถูกลิ้มไล่ แต่อีกฝ่ายปิดเสียงไว้ด้วยจูบลึกล้ำที่ทำเอาหนุ่มเพลย์บอยหลอมละลาย

โทนี่กล่าวเสียงโหย "สตีฟ....ได้โปรด" เสียดสีสะโพกเร่งเร้าให้อีกฝ่ายกระทำการตามปรารถนา แต่กัปตันคนดีกระซิบเสียงนุ่ม

"ผมลงโทษคุณอยู่นะ โทนี่......" ริมฝีปากร้อนขบลงบนผิวนุ่มข้างคอยิ่งทำให้เขาคลั่ง นิ้วแกร่งสัมผัสแผ่วที่จุดอ่อนไหวของโทนี่อย่างยั่วเย้า ร่างบางหอบสั่นถูกยันตัวขึ้นจนเหมือนไร้น้ำหนัก

ชายหนุ่มหายใจหอบเมื่อส่วนสำคัญถูกปลดเปลื้องออกมาอยู่ในมือหนา สัมผัสรุกไล่เชื้องช้านั้นทำให้เขาได้แต่ร้องคราง ร่างใหญ่ขยับมือเร่งเร้าให้โทนี่ร้อนรุ่มจนใกล้ถึงขอบปลายของแรงปรารถนา

"อ๊ะ ช....ชั้น อืมม์....อ๊า" ก่อนที่เสียงครางของจุดสิ้นสุดนั้นจะถูกกลืนกินเข้าไว้ด้วยเรียวปากหนา ปลายนิ้วแกร่งเปียกชุ่มไปด้วยสีขาวขุ่นข้นลูบไล้เบาที่แผ่นอก โทนี่ที่สมองพร่าเบลอทรุดตัวลงซบไหล่หนาแล้วหอบหายใจ

ดวงตาสีน้ำตาลฉ่ำเยิ้มปรือตาขึ้นมองชายตาสีฟ้าเบื้องหน้าอย่างขัดเคือง

"อ....ไอ้แก่บ้า นาย............นายทำให้ชั้นเสร็จทั้งๆที่นายยังไม่ได้เริ่มอะไรเนี่ยนะ นายมันบ้าไปแล้ว" เสียงโทนี่พึมพำทั้งๆยังหายใจหอบทำให้สตีฟต้องยิ้มด้วยดวงตายั่วล้อ

"แล้วใครว่าวันนี้จะจบแค่นี้ล่ะ.......ผมเพิ่งจะเก็บคะแนนย้อนหลังช่วงที่ผ่านมาได้แค่แต้มเดียวเองนะ"

ชายร่างเล็กหอบหายใจพักเหนื่อยชั่วครู่ก่อนเงยหน้า....โทนี่ยิ้มตอบกลับมาด้วยดวงตายั่วยวน

"โอเค....วันนี้ชั้นจะทำลายสถิติค่ามาตรฐานให้ได้เลย"

ร่างเล็กกอดคอร่างสูงที่อุ้มพามุ่งหน้าไปสู่เตียงพร้อมกระซิบเสียงแผ่ว

"แล้วก็.............สตาร์คทาวเวอร์ถูกสร้างด้วยกำแพงเก็บเสียงระดับห้องอัดเสียงชั้นนำเลยนะ กัปตัน"

.................................

สายวันรุ่งขึ้น ณ ห้องครัวที่ดูโล่งไปเพราะสมาชิกอีกสองคนยังไม่มาซะที เด็กหนุ่มผมหยักโศกเปิดเครื่องทำกาแฟทิ้งไว้ก่อนเปิดตู้เย็นใหญ่ยักษ์หยิบสปาเก็ตตี้แช่แข็งยัดใส่ไมโครเวฟ

"ปี-เต้ออออออออออออออออออออออ คู่ข้าวใหม่ปลามันคู่นั้นยังไม่มาทานข้าวอีกเหรอ" เวด วิลสันหรือเดดพูลในเสื้อคลุมปิดถึงหัวเดินพาร่างเข้ามาด้วยท่าทางยียวน

ร่างเพรียวหันไปทำหน้าเซ็งใส่อีกฝ่ายก่อนหันไปหยิบส้อมมาจิ้มแซนด์วิชคลับเข้าปาก

"โอ้ แซนด์วิชไข่ชีสช่วยส่งเสริมสมรรถภาพ ขอซักอันสองอันจะได้ปึ๋งปั๋งหน่อยนะจ๊ะ เบบี๋ย์" เวดเอื้อมมือมาหาจานก่อนจะต้องร้องลั่นเพราะโดนเอาส้อมปักมือ

"โอ๊ย! เจ็บนะ พีทตี้ คนอื่นโดนทำอย่างงี้มีหวังมือทะลุนะเนี่ย" เด็กหนุ่มร่างสูงดึงส้อมออกจากแผลหลังมือที่เป็นรูจนเกือบเห็นอีกฝั่ง

"หุบ ปาก เวด ไม่อย่างนั้นนายจะมีอีกสามรูทีก้นนาย" ปีเตอร์ค้อนขวับให้อีกฝ่ายที่น่าจะทำหน้ากวนประสาทใส่

"วิ้ววว อย่างนี้ล่ะชั้นถึงรักนาย สวย เด็ด เผ็ด ดุ ชั้นมีสามรูไม่ว่า แต่ชั้นขอทำนายแค่รูเดียว โอเค๊"

ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกขายาวๆเตะจนล้มคว่ำ ก่อนที่เวดจะยันตัวขึ้นนั่งอย่างไม่รู้สึกอะไรนัก"วันนี้สองคนนั้นไม่อยู่เอาซะเต็มที่เชียวนะ แมงมุมน้อยแสนเชื่อง"

"โอเค ไม่พูดก็ได้ ชั้นชอบเสื้อตัวนี้ยังไม่อยากให้มันมีรู" เดดพูลยกมือยอมแพ้เมื่อเด็กหนุ่มทำท่าจะเอาส้อมจิ้มหน้าเขา

"ว่าแต่ว่านายเอาโปสเตอร์ของกัปตันอเมริกากะไอรอนแมนมาไว้ที่เตียงชั้นทำไมน่ะ ของรักของหวงนายไม่ใช่เรอะ" เวดถามถึงเมื่อสองสามวันนี้ที่ปีเตอร์กลับไปเอาคอลเลคชั่นแฟนบอยของตนมาแสดงนิทรรศการที่สตาร์คทาวเวอร์

เด็กหนุ่มผมหยักศกสีเข้มไม่ตอบแต่ยิ้มด้วยใบหน้าใสซื่อเหมือนเทวดาตัวน้อย

"ชั้นแค่อยากให้มิสเตอร์และมิสซิสสตาร์คประทับใจอะไรเล็กน้อยแค่นั้นเอง" เสียงใสกล่าวพร้อมยิ้มหวาน

"อ๊ะ สองคนนั้นตื่นแล้วล่ะ"เด็กหนุ่มสัมผัสได้ด้วยสไปเดอร์เซนส์ว่าเจ้าบ้านทั้งสองกำลังเดินออกมาจากห้อง โดยที่คนตัวเล็กกว่าน่าจะสวมหรือถืออาวุธหนักมุ่งหน้ามาด้วย

"ถือว่านายโชคดีที่ฆ่าไม่ตายนะ เดดพูล" ปีเตอร์ พาร์คเกอร์ยิ้มหวานแฝงแววเหี้ยมเกรียมให้เวด วิลสัน

TBC.

///////////////////////////////////////////////////////////////

แถมด้วยแฟนอาร์ต

ทำไมปีเตอร์หน้าเจ้าเล่ห์ และเวดไม่เปิดเผยใบหน้า 555

วันนี้ขอไม่ทอล์คอะไรมากเพราะช่วงนี้งานยุ่งหัวบานแต่มีเวลาแต่งฟิก? เอาไว้ว่ากันตอนตอบคอมเม้นล่ะเน้อออ

ปอลอ ขอเสียง เอ๊ย ขอฟีดแบ็คด้วยนะจ๊ะเบบี๋ย์ ตอนนี้แต่งแบบมึนๆเลยไม่รู้ว่าอะไรขาดหายไปละป่าว ฮิ้ววว

///////////////////////////////////////////////////////////////

ฝากเพจSuperhusbands  SteveXTony ตามเคย

ไปทำtumblr มาด้วย 555 เอาไว้สกรีมตีฟต๊ากต๊ากตีฟเฉพาะกิจ ว่างๆก็ไปฟอลโล่กันได้นะ เลิฟๆ

http://stonyxcapiron.tumblr.com/