NoirPoison Darkside of me: (Fic-Civil War:4) Other Side(Steve/Tony)

แปะตอนใหม่อย่างซึมๆ

อย่าลืมไปอ่านตอนเก่าๆนะฮับ

(Fic-Civil War:1) Whose side are you on?

(Fic-Civil War:2) Coffee and Sleeping Pills

(Fic-Civil War:3) Hater and Lover

///////////////////////////////////////////////////////

Title : Civil War:4 # Other Side

Rate : PG

Genre : Drama

Pairing: Steve/Tony

Vers: Base on Civil War: Marvel

Title : Civil War:4

Other Side

Blue

มันจบลงแล้ว

ในที่สุดความขัดแย้งทั้งหมดก็สิ้นสุดลง เพื่อนพ้องไม่ต้องทำร้ายทำลายกันเอง ผู้บริสุทธิ์ไม่ต้องสูญเสีย และผม................ไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป

แค่เพียงผม สตีฟ โรเจอร์ อาชญากรผู้ก่อให้เกิดสงครามกลางเมืองครั้งนี้ ยอมรับในความผิด ความเห็นแก่ตัว ความเห็นแก่พวกพ้อง อัตตาบ้าๆของตัวเองและยอมรับความผิดทุกสิ่งไปซะ

และนี่คือสิ่งที่ผมเลือก
.
.

ภายในห้องแคบสี่เหลี่ยมทึมทึบและเหม็นอับ ณ เนกาทีฟโซน สถานที่ลึกลับที่ดูดกลืนพลังพิเศษของเหล่าฮีโร่ให้กลายเป็นศูนย์ ชายร่างสูงใหญ่ในชุดนักโทษสีส้มมอซอนั่งสงบนิ่งอยู่บนม้านั่งเก่าๆทรุดโทรม

มือของเขาถูกล่ามไว้ด้วยโซ่เหล็กหนาหนัก ที่ในเวลาปกติเขาคงปลดมันออกได้อย่างง่ายดาย แต่ไม่ใช่กับในเวลานี้ ตอนที่เขาร่างกายบอบช้ำไปทั้งตัว ไหนจะพลังพิเศษที่ถดถอยลงเมื่ออยู่ในเนกาทีฟโซน

และ..................บาดแผลในใจที่ยังคงเจ็บปวดรุนแรง

เสียงเปิดประตูเหล็กหนาหนักดังขึ้นทำลายห้วงความคิดของเขา สตีฟเขม้นมองผ่านความมืดทึมของห้องขัง

แสงจ้าจากภายนอกห้องสาดส่องเข้ามา ก่อนประตูบานนั้นจะปิดลงอีกครั้ง พร้อมร่างของผู้มาเยือน

ร่างเล็กคุ้นตาของชายคนที่เขารัก................ ศัตรูที่เขาคุ้นเคย แอนโทนี่ สตาร์ค ไอรอนแมน ฮีโร่ของปวงชนก็ปรากฏร่างต่อหน้าเขา

โทนี่ที่สภาพร่างกายก็บอบช้ำไปไม่แพ้เขาจากการต่อสู้ ใบหน้าที่มีร่องรอยฟกช้ำ ร่องรอยที่เขาเป็นคนกระทำ.................สตีฟ โรเจอร์หลบสายตาลงจากภาพเบื้องหน้าและแววตาสีน้ำตาลสวยที่จ้องมองเขาอย่างอ่านไม่ออก

"สตี..............กัปตันอเมริกา"

น้ำเสียงทุ้มที่ผมโหยหา แทรกผ่านบรรยากาศเงียบงันระหว่างผมและเขา

กัปตันอเมริกา......ไม่ใช่หรอก อเมริกาไม่ต้องการผมอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ผมเป็นแค่เพียง สตีฟ โรเจอร์ นักโทษผู้ฝ่าฝืนกฏหมายเท่านั้นเอง

ราวกับสัตว์ป่าที่บาดเจ็บ ผมตอบกลับไปด้วยวาจาเครียดขึ้งว่า

"มีธุระอะไรกับผมอีกเหรอ ไอรอนแมน มิสเตอร์สตาร์ค"

"ยังมีอะไรที่ผมต้องรับโทษให้สาแก่ใจคุณอีกหรือเปล่า"

สตีฟ โรเจอร์ผู้เอาแต่ก้มหน้านิ่งขรึม ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง คงไม่ได้เห็นแววตาที่เจ็บปวดของโทนี่ที่จับจ้องไปที่เขา เพียงแว่บเดียว ก่อนที่ก่อนที่ชายร่างเล็กจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน อย่างที่เขามักชอบทำขึ้นมาว่า

"ก็มาดูกัปตันอเมริกาผู้ยิ่งใหญ่ ตำนานมีชีวิต ที่ตอนนี้ต้องตกต่ำกลายมาเป็นนักโทษไง"

เสียงหัวเราะเปร่งปร่าดังก้องในห้องขังเล็กๆ

ไม่มีความรักระหว่างเราอีกต่อไป............ในสงครามครั้งนี้

เราสองคนต่างเป็นคนทอดทิ้งหัวใจของตนเองไปแล้ว....................โดยเฉพาะคุณ

"........................."

ความเงียบงันไร้ปฏิกิริยาจากอีกฝ่าย คล้ายจะทำให้โทนี่ยิ่งพลุ่งพล่าน

"นายมันโง่................เลือกฝ่ายผิดแล้วยังโง่โดนจับแทนซะอีก ทั้งๆที่กำลังจะชนะแล้วแท้ๆ"

โทนี่ยังคงพูดพร่ำต่อไป เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ

"แค่นายฆ่าชั้นซะ ทุกอย่างก็จบแล้ว...................."

แอนโทนี่ สตาร์คแผดเสียงดังขึ้นพร้อมก้าวเท้ามาเบื้องหน้า

ความปวดร้าวระคนกับความโกรธแค้นสุมอยู่ในอกของผม ตอนนี้เขายังไม่สาแก่ใจกับการทำลายผมอีกหรือ

ผมทำได้เพียงหันหน้าหนีจากใบหน้าของเขาผู้นั้น ใบหน้าของคนที่ผมรัก คนที่ผมไม่อาจตัดใจทำลายเขาได้ คนที่ผมรักสุดหัวใจในขณะเดียวกันก็เคียดแค้นอย่างที่สุดด้วย

"ทำไมไม่ฆ่าล่ะ บอกมาเซ่.................อย่าเสแสร้งทำตัวเป็นฮีโร่ต่อไปเลยกัปตัน"

เขายิ้มเหยียดหยันแล้วดึงคอเสื้อผมให้เงยหน้าขึ้นสบตาด้วยแววตาที่วาวโรจน์

เสียงฉีกขาดของโซ่เหล็กหนาหนักดังขึ้นพร้อมเสียงบางสิ่งในใจของสตีฟ โรเจอร์ที่กำลังฉีกขาด

ก่อนที่วาจาเสียดแทงนั้นจะสิ้นสุดลง ร่างเล็กกว่านั้นก็ถูกเหวี่ยงไปติดกำแพงตามด้วยร่างสูงที่กดทับด้วยแรงโทสะ

"รออะไรอยู่ล่ะ กัปตัน จัดการให้มันสิ้นเรื่องไปสิ"

โทนี่กล่าวด้วยน้ำเสียงแตกพร่า แววตาสีน้ำตาลนั้นจ้องมองผมอย่างยั่วยุ เหมือนเขาคาดคิดไว้แล้วว่าต้องโดนโต้ตอบแบบนี้

ซึ่งก็เป็นเหมือนภาพย้อนของเหตุการณ์ตอนนั้น ในวินาทีแห่งชีวิต เสี้ยวนาทีก่อนที่ผมจะลงมือปลิดชีวิตไอรอนแมนที่กำลังเพลี่ยงพล้ำ ผมจำได้ถึงแววตานั้น ดวงตาสีน้ำตาลที่จ้องมองลึกเข้าไปในหัวใจผม

และเป็นอีกครั้ง ที่ความเคียดแค้นทั้งหมดของผมพ่ายแพ้โดยไร้แรงต้าน

"เพราะรักไง ผมรักคุณ ผมฆ่าคุณไม่ได้ ผมทำไม่ได้ เข้าใจมั้ย!"

สตีฟ โรเจอร์ตะโกนเสียงกร้าวด้วยความขมขื่น

ใช่.................ผมรักคุณเกินกว่าจะทำได้ ไม่ใช่เพราะความยุติธรรมอะไรในใจอะไรทั้งนั้น แค่เพราะความรัก แค่เพราะผมรักคุณ

ก่อนที่เขาจะได้สบตาสีน้ำตาลนั้นอีกครั้ง ดวงตาสีสวยที่จ้องมองตอบกลับมาด้วยความปวดร้าวและคลอไปด้วยหยาดน้ำใส

น้ำตาของโทนี่ สตาร์ค ไอรอนแมน บุรุษในเกราะเหล็กที่มีเขาคนเดียวที่เคยได้เห็นมัน

"ทำไมนายไม่หยุดชั้น.................สตีฟ"

"มันสายเกินไปแล้ว.............สตีฟ มันสายไปแล้ว ชั้นทำอะไรไม่ได้แล้ว นายคนเดียวที่หยุดชั้นได้"

โทนี่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ร่างเล็กร่ำไห้จนตัวโยนพร้อมเกราะแข็งของเขาที่พังทลายลง

สตีฟทรุดตัวลงกอดโทนี่อย่างไร้เรี่ยวแรง ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงความสั่นไหวจากไหล่บาง ไหล่ที่แบกรับภาระหนักหนาสาหัสไว้เช่นเดียวกับตัวเขา สตีฟไม่เคยคิด............ไม่สิ..............เขาลืมไปว่า ตัวตนที่แท้จริงของโทนี่บอบบางอ่อนแอแค่ไหน

แสงไฟจากภายนอกห้องขังดับลงอย่างกระทันหันพร้อมเสียงเอะอะวุ่นวายจากภายนอกห้อง ผมผุดตัวขึ้นยืนพร้อมที่จะพาตัวออกไปตรวจสอบสถานการณ์สู้รบ

"โทนี่.........คุณ........."

ก่อนที่ผมจะได้ทันเอ่ยปากบอกให้โทนี่หลบไปหาที่ปลอดภัย โทนี่ก็โถมตัวเข้าสู่อ้อมกอดผม ริมฝีปากบางอุ่นบดเบียดที่ริมฝีปากผมอย่างแนบแน่น สัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มที่ผมโหยหา ริมฝีปากชุ่มฉ่ำด้วยคราบน้ำตาที่ให้รสขมขื่นจางๆ

"สตีฟ............หนีไปซะ" โทนี่กล่าวเสียงเบา

สมองผมอื้ออึงด้วยความสับสน

"โทนี่...............อย่าบอกว่า..........คุณ"

โทนี่ สตาร์คยิ้มเศร้าก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า

"ชั้นทำลายระบบความปลอดภัยที่นี่ชั่วคราวให้นายหนีออกไป สตีฟ หนีไปให้ไกลจากชั้นซะ"

"นี่คือทางเดียวที่ชั้นจะทำได้...........ลาก่อนสตีฟ.................มายกัปตัน"

ก่อนจะโน้มตัวสตีฟไปกอดแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าจะผละจากอ้อมกอดนั้นไปไม่ได้

ใช่...............ให้คุณหนีออกไป ออกไปจากชีวิตผม

ออกไปจากสงครามตรงนี้.................ออกไปจากความชั่วช้าเลวทรามของผม มันคงดีกว่าหากผมและคุณอยู่กันคนละโลก โลกที่เราไม่ต้องมาทำร้ายทำลายกันเองแบบนี้

หนีผมไปให้ไกล....................ตลอดไป

ดวงตาสีฟ้าใสสะอาดนั้นจ้องมองผมด้วยความประหลาดใจระคนหม่นเศร้า ก่อนจะทอประกายมุ่งมั่นเข้มกล้า........แววตานั้นที่ผมหลงรัก แววตานั้นที่มองทะลุละลายเกราะแข็งของผมได้เสมอมา

"ไม่"

"นายมันบ้า.............."

โทนี่ สตาร์คพูดเสียงสั่น ขอบตาร้อนจวนเจียนจะร่ำไห้

ก่อนที่เขาจะเอ่ยคำพูดที่ผมโหยหา แต่ไม่มีสิทธิ์ได้รับ...........................

"ผมคือของคุณ...............ตอนนี้โลกทั้งโลกผมไม่สนใจแล้ว ขอแค่มีคุณ..............โทนี่" ก่อนจะโอบกอดร่างเล็กที่ทรุดร่างลงร้องไห้อย่างกลั้นไม่อยู่

สตีฟจุมพิตไล่ไปตามใบหน้าสวยงามที่เขาคุ้นเคย สบตาสีน้ำตาลเข้มที่ทอประกายอยู่ใต้แผงขนตาที่เปียกชุ่มแล้วจูบซับคราบน้ำตาที่หางตา ไล่มาที่ปลายจมูก ก่อนจะฝังจูบยาวนานทำลายเกราะกำแพงที่กั้นขวางทั้งสองเอาไว้

"ผมรักคุณ และทุกสิ่งของคุณ เราจะต้องผ่านมันไปด้วยกัน................โทนี่"

เขายิ้มกว้างสว่างสดใสแล้วโอบกอดผมแนบแน่น ความอบอุ่นนั้นทำให้ผมเหมือนถูกหลอมละลายเกราะเหล็กแข็งที่ปิดกั้นจิตใจ กลายเป็นตัวตนที่อ่อนแอบอบบางอย่างที่ผมเป็น

ผมยิ้มออกมาทั้งน้ำตาและโอบกอดตอบอย่างโหยหา................

ใช่.....................เราต้องผ่านมันไปด้วยกัน

ก่อนที่ระบบไฟและความปลอดภัยทั้งหมดในเนกาทีฟโซนจะกลับมาใช้ได้เป็นปกติในเวลาไม่นาน

หน่วยรักษาความปลอดภัยพุ่งเข้ามาจับตัวสตีฟ โรเจอร์ที่ดูเหมือนว่าจะกระชากโซ่ขาดและพยายามทำร้ายแอนโทนี่ สตาร์ค ไอรอนแมน ฮีโร่ของปวงชนไว้ แต่กัปตันอเมริกาไม่ได้ขัดขืน แม้จะโดนทุบตีทำร้ายแล้วล่ามตรวนไว้อย่างเดิมก็ตาม

ก่อนที่โทนี่..............ที่สวมหน้ากากของแอนโทนี่ สตาร์ค อีกครั้งจะโบกมือไล่ให้ทุกคนออกไปพร้อมทั้งบอกให้ทุกคนสบายใจได้ เขาขอเวลาอยู่กับกัปตันอเมริกาอีกซักครู่

ระบบรักษาความปลอดภัยที่ใช้งานได้ปกติแล้ว ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้โอบกอดชายคนรักอีกครั้งก่อนจะจากลา แต่เขาก็อบอุ่นใจเมื่อสตีฟยิ้มและเอ่ยคำสัญญาเบาๆว่า

"เราจะผ่านมันไปด้วยกัน โทนี่........ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ"

.
.
.
แม้ว่าสุดท้ายแล้ว........................สตีฟ โรเจอร์ กัปตันอเมริกา จะทำตามคำสัญญานั้นไม่ได้ก็

ตาม................................

///////////////////////////////////////////////////////////////

เครียดกว่าเดิม//กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เขียนไปร้องไห้ไปเครียดไป อะฮึกๆๆๆ

แต่อยากให้ผู้อ่านทุกคนรับรู้ความเจ็บปวดของเก๊า มาร้องไห้ด้วยกันเหอะเบบี๋ย์