NoirPoison Darkside of me: (Fic+แฟนเกิร์ลสครีม)Broken wing(Loki/Clint)

ฟิกแรร์คู่ Loki/Clint:frosthawk? คุณน้องกับข้าทาส มาแล้วจ้ะเบบี๋ย์

ป๋า//ห๊ะ??? แล้วฟิกหื่นฮาเฮชั้นล่ะ

หลายคนอาจคิดว่ามายังไง ในรายนามฟิกดองที่เขียนไว้ก็ไม่มี ฮาาาาา

อยากเขียนคู่นี้บ้างอะไรบ้าง มัน Angst มัน Drama ได้จัยยยยยยยยยยย

จริงๆก็เพราะไปเห็น Delete Scene ของ Avengers ที่กำลังจะออกแผ่นเร็วๆนี้ด้วยล่ะ♥

มีฉากคุณน้องโลกิกับข้าทาสคลินท์ บาร์ตันให้ดูเพิ่มพลังแฟนเกิร์ลอีกเพียบบานเบยยยยยยย

แถมเจเรมี่ เรนเนอร์ก็น่ารักซะ อรั๊ยยยย//แต่ทำไมออกมาเป็นฟิกโศกสลดล่ะเฟ้ย//โดนถรีบ

เชิญทัศนาและด่าวิจารณ์ได้ตามชอบจ้ะเบบี๋ย์

ปอลู จัดเรตไม่ถูก เอาเป็นว่าNC17ไปก่อนละกัลลลลล

//////////////////////////////////////////////

Title : Broken wing

Rate : NC17.......ล่ะมั้ง

Genre : Drama,Angst,Force

Pairing: Loki/Klint Barton

Vers: Avengers Movie vers.

//////////////////////////////////////////////

Tell me everything, little blue-eye bird

Forget the sky,Forget how you can fly......

'Caus I'll break your wings and make you to be mine.

//////////////////////////////////////////////

Broken wing

เขาไม่เคยพลาด

ลูกธนูที่ถูกเล็งตรงไปยังเป้าหมาย ภายใต้แรงส่งจากคันธนู ภายใต้การควบคุมของทักษะร่างกาย จิตใจและสมาธิ สูดลมหายใจเข้า สายตามองตรงแต่เพียงเป้าหมาย ลบสิ่งอื่นรอบกายไปให้หมด

ไม่มีทางถอยหลังกลับ มีเพียงเขาและเป้าหมายข้างหน้า ปล่อยมือ ปลดปล่อยมัจจุราชให้พุ่งตรงไปยังจุดหมาย

และสุดท้าย....................พร้อมรับทุกผลของการเล็งยิงของตนเอง

ไม่ว่าที่สุดคมของปลายธนูนั้นจะเป็นสิ่งใดก็ตาม

............................................

เสียงลูกธนูพุ่งผ่านตัดอากาศเบื้องหน้าดังสลับกับเสียงคมศรที่ปักลงบนแผ่นไม้หนาเป็นจังหวะ ดวงตาสีฟ้าคมกร้าวจ้องมองตรงที่เป้าหมายเบื้องหน้าที่อยู่ห่างไปเกือบห้าสิบเมตร

ธนูที่ปักกลางเป้าซ้อนกันนับสิบทำให้เขาเพิ่งรู้ตัวว่า ได้ใช้ลูกที่นำมายิงใส่เป้าไปจนหมดแล้ว

คลินท์ บาร์ตัน เจ้าของฉายา ฮอว์คอายส์ ลดมือจากคันธนูลงมาก่อนจะเอนตัวพิงเข้ากับฝาผนัง หลับตาลงแล้วทรุดร่างลงนั่งกับพื้น

ความปั่นป่วนในหัวและเจ็บปวดในตัวยังคงไม่หายไป หลังจากที่เขาได้รู้สึกตัวขึ้นมาบนเตียงในห้องพักฟื้นโดยมีแบล็ควิโดว์จ้องมองเขาอยู่เงียบๆ

หลังจากที่เขารู้สึกตัวว่าตัวเองได้กลายไปเป็นทาสให้แก่ โลกิ ลอฟเฟย์ซัน เทพมุสาที่นำพาหายนะมาสู่โลกนี้

คลินท์กดมือลงบนศีรษะแรงๆ เหมือนพยายามจะลบสิ่งที่อยู่ภายในแต่เหมือนจะไร้ผล ความจริงที่ว่าเขาได้สังหารผู้คนไปมากมายตอนที่ถูกมนต์สะกดนั้นยังหลอกหลอนเขาอยู่

การระเบิดทำลายล้างที่เขาได้เป็นคนจัดการ และลูกธนูที่พุ่งผ่านปลิดชีวิตคนอื่นภายใต้การควบคุมสมอง...........การควบคุมจิตใจของปิศาจตนนั้น

กี่คนที่เขาได้คร่าชีวิตไป........นาตาชาไม่บอก เธอเพียงจ้องมองเขาด้วยแววตาปลอบโยนก่อนแจ้งว่าเรายังมีสมรภูมิที่จะต้องสู้รบกันต่อไป

ไม่มีเวลาให้กับความเศร้าเสียใจ ตอนนี้ที่เขาทำได้คือการฟื้นฟูทั้งร่างกายและจิตใจให้เป็นปกติให้เร็วที่สุด

ดังนั้นตอนนี้แม้จะเป็นเวลาใกล้เช้า แต่เขาก็ยังขังตัวในห้องซ้อมธนูของชีลด์โดยไม่คิดจะพักผ่อน............เขานอนไม่ลง

การซ้อมทำให้เขาไม่ต้องคิดอะไรนอกจากเล็งคันธนูไปที่เป้าหมายเบื้องหน้า สายตามองตรง............ลืมทุกสิ่งทิ้งไว้ข้างหลัง

ทั้งสมองปวดร้าวราวกับโดนควักออกมาแล้วไปปั่นและบาดแผลบนร่างที่คอยย้ำเตือนถึงเรื่องเลวร้าย.........

เขาเดินไปเอื้อมมือดึงลูกธนูบนเป้ายิง คงต้องเก็บมันกลับไปเพื่อใช้ในการซ้อมยิงใหม่อีกสักครั้ง คลินท์คิดเลื่อนลอยก่อนสายตาจะไปหยุดที่แขนของตนเอง

รอยช้ำสีแดงก่ำรอบข้อมือโผล่พ้นผ้าพันแขนที่ปกปิดไว้ก็ดึงภาพความทรงจำของเขากลับสู่..........ค่ำคืนโหดร้ายที่เขาอยากจะคิดว่าเป็นแค่ฝัน

แต่ร่องรอยช้ำบนตัว และรอยฟันที่หลังคอของเขานั้น ย้ำเตือนว่ามันไม่ใช่แค่ฝันร้าย

ถึงจะบอกว่าถูกสะกดไว้ด้วยเวทมนต์ ความทรงจำขาดหายไปแต่ภาพในสมองเลือนรางก็ย้ำเตือนถึงสิ่งที่ทำให้เขาต้องกดเปลือกตาของตนให้หลับลงด้วยความปวดร้าว

"เจ้ามีหัวใจ" เสียงทุ้มนุ่มที่วนเวียนในหัวสมองกลับมาหลอกหลอนเขาอีกครั้ง

ดวงตาสีเขียวที่แวววามในความมืดสลัวของห้องเงียบงัน และเสียงหอบครางเบาบางที่อยู่เบื้องหลังร่างกายเปลือยเปล่าของเขาเอง

นิ้วมือแกร่งขาวซีดบีบรัดข้อมือจนเจ็บปวด แต่ก็ไม่เท่าความรวดร้าวของเบื้องล่างที่ความร้อนรุ่มแทรกตัวเข้ามา

ความมืดมิดเย้ายวนด้วยตัณหาพันธนาการเขาไว้ ร่างสูงไล่ริมฝีปากขบเม้มไปตามแนวกระดูกสันหลัง ทิ้งรอยช้ำสีแดงบนผิวไว้เป็นแนวยาว

"บอกข้ามา......บาร์ตัน ทุกสิ่งทุกอย่างของเจ้า บอกให้ข้ารู้"

เสียงนุ่มราวร่ายเวทย์หอบพร่าดังขึ้นที่ข้างหู

แรงดันร่างที่กระแทกกระทั้นภายในจนแสบร้อนนั่น ยังบาดลึกอยู่ในร่างกายจนเขาต้องกรีดร้องออกมา.........

"เจ้าเป็นของข้า เจ้านกน้อยตาสีฟ้าเอ๋ย"

ชายผมดำยันตัวเร่งเร้าเข้ามาก่อนฝังเขี้ยวคมบนด้านหลังคอ

ความแข็งแกร่งที่รุกไล่เข้ามาเสียดสีจนปวดร้าวแทบลืมหายใจ

ความทรงจำที่โหดร้ายยิ่งกว่านั้น..........คือคลินท์ได้ยินเสียงหอบสั่น..........ร้องขอด้วยความต้องการดังขึ้นมา

และพบว่า.........มันเป็นเสียงของตัวเขาเอง

เสียงโลหะกระทบกันดังแปลกหูจนเขาหลุดพ้นจากห้วงคำนึง

คลินท์ บาร์ตันไม่รู้ว่าเขาหยิบลูกธนูขึ้นมาบรรจุเล็งเป้ายิงใหม่อีกครั้งตั้งแต่เมื่อไหร่

ลูกธนูที่พลาดไปจากเป้าหมายกระทบผนังด้านหลังกระดอนออกมาทำให้เขารู้สึกคล้ายกับว่าลูกธนูนั้นหันกลับมาทำร้ายตน

ดวงตาสีฟ้ามืดหม่นลงด้วยความเจ็บปวด

ความเป็นทาสที่เขาถูกยัดเยียดให้รับมามันมากจนเกินกว่าที่เขาจะรับได้........

เป็นทาสทั้งสมอง.....ทั้งร่างกาย และอาจรวมไปถึงหัวใจ

บาร์ตันตระหนักได้ว่าภายใต้การครอบงำนั้น เขาไม่ได้มีการต่อต้านแม้แต่น้อย กลับน้อมรับคำบัญชาจากเทพมุสาราวกับว่าโลกิเป็นเจ้าของชีวิตเขา

เหมือนนกเหยี่ยวที่ถูกหักปีกจนบินไม่ได้.........และถูกล่ามไว้ให้อยู่ในกรง..............

ชายร่างเล็กสะบัดศรีษะรุนแรงจนผมสั้นสีทองสั่นไหว ถอนหายใจยาวก่อนมองตรงไปที่เป้าซ้อมยิงด้วยแววตาแข็งกร้าว

เขาคือ ฮอร์คอาย นักธนูที่เล็งยิงสิ่งใดแล้วไม่เคยพลาดเป้า

หรือจะพูดให้ถูกกว่านั้นคือ เขาไม่สามารถพลาดได้..............การเป็นคนธรรมดาในหน่วยอเวนเจอร์ที่รายล้อมรอบกายด้วยซูเปอร์ฮีโร่ทำให้เขายิ่งไม่อาจผิดพลาด

และเขาจะไม่ยอมผิดซ้ำ......อีกครั้ง.....อย่างแน่นอน

เอเจนต์ คลินท์ บาร์ตันเอื้อมมือยกคันธนูมาไว้ประจำที่ ดึงสายเข้าหาตัวก่อนกลั้นหายใจ สายตามองตรงไปที่เป้าหมาย เบื้องหน้าของเขาคือความมืดสลัวที่ปกคลุมค่ำคืนปวดร้าวนั้นเอาไว้

ภาพดวงตาสีเขียววาววามปรากฏชัดเจนแทนที่จุดกึ่งกลางของเป้าที่อยู่ไกลออกไป ชัดเจนราวกับว่าโลกิ ลอเฟย์ซัน เจ้าของดวงตานั้นมายืนอยู่ตรงหน้าแล้วยกริมฝีปากบางขึ้นยิ้มให้

สีเขียวราวยาพิษที่ส่องประกายอยู่ในความมืดมิดนั้น ทำให้เขารู้สึกเย็นเยียบในอกตรงจุดที่เคยสัมผัสกับปลายเชปเตอร์ก่อนถูกควบคุมจิตใจ

คลินท์หลับตาลงชั่วครู่ ก่อนสูดลมหายใจเข้าปอดพร้อมเปิดเปลือกตา ดวงตาสีฟ้าเข้มกร้าวมุ่งมั่นที่จุดหมาย นิ้วมือเล็งปลายธนูคมกริบตรงไปข้างหน้า

มีแต่ตัวเขาและเป้าหมายเท่านั้น ไม่มีสิ่งอื่นในใจ ไม่มีสิ่งอื่นรอบกาย ไม่มีทางถอยหลังกลับ

ก่อนปล่อยมือส่งลูกศรพุ่งตรงไปปักที่กึ่งกลางจุดสีดำนั้นได้อย่างแม่นยำ

รู้สึกดีกว่าที่คาดไว้....คลินท์คิด บางทีเขาคงหลับลงได้อย่างสนิทใจถ้าหากลูกศรของเขาได้เล็งไปที่ดวงตาสีเขียวนั้นจริงๆ

//////////////////////////////////////////////

เกร็ดเล็กน้อย

ไอ้ประโยคสุดท้ายนั่นมาจากที่เฮียเหยี่ยวแกพูดกับเจ๊นาตาชาไว้น่ะแหละ

Clint Barton: Well, if I put an arrow in Loki's eye socket, I'd sleep better I suppose.

แล้วเฮียแกก็ได้ยิงจริงๆซะด้วย//แต่นายท่านรับไว้ได้อย่างสวยงาม

ก่อนจะระเบิดตูม//ทำหน้าวังเวง

แล้วโลกิก็โดนพี่ฮัคฟาดซะน่วมเพราะไปยุ่มย่ามกับคิวปิดแฟนพี่เขียวแก ฮาาาาาา

//////////////////////////////////////////////

จริงๆก็แอบชิปนิดๆ แต่เนื่องจากวางคู่บรูซคลินท์เอาไว้เลยไม่ค่อยพีคเท่าไหร่

แต่พอได้ดูไปดูมา บั่บว่า......จขบ.ชอบความดราม่าของคู่นี้แฮะ

แถมยังแบบว่า ความสัมพันธ์นายบ่าว บังคับข่มขืนใจที่มาจากไอ้ประโยค

Clint Barton: You don't understand. Have you ever had someone take your brain and play? Take you out and stuff something else in? You know what it's like to be unmade?