ตอนที่1: Tension:(Steve/Tony?) (Tony Part)
ตอนที่2:Round 1 (Steve/Tony) (Steve Part)
ตอนที่3:Tony hook(Steve/Tony) (Tony Part)
ตอนที่4: Captain Counter Back(Steve/Tony) (Steve Part)
ตอนที่5: Tony Trap/Traped? (Tony Part)
ตอนที่6:Knock out?(Steve Part)
Rate : ............
พาร์ทของปู่.............ภาษาปู่ๆซักนิด 555
ผมวางโล่คู่ใจของผมลงบนพื้นซีเมนต์ในห้องล็อกเกอร์อย่างเหนื่อยอ่อน ถอนหายใจยาวก่อนจะทรุดตัวลงนอนบนม้าไม้ยาวตัวเก่า
ช่วงนี้ภารกิจของกัปตันอเมริกาที่ต้องออกไปทำดูจะมีมากมายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พอๆกับกับการซ่อมแซมศูนย์ชีลด์และยานเฮลิคาริเออร์ที่ตอนนี้ใกล้จะเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกในรอบเกือบเดือนที่ผมไม่ได้กลับมาที่ตึกสตาร์ค.....กลับมาที่ห้องของผม.........
ไม่ได้กลับมาเจอกับโทนี่.............
ผมหมายถึง มาเจอกับการตัดสินแลกหมัดกับโทนี่น่ะ
จริงๆแล้ว อีกใจหนึ่งผมก็โล่งใจนิดหน่อยที่ช่วงนี้ไม่ได้พบหน้าหมอนั่นบ่อยๆ เพราะผม..........รู้สึกแปลกๆ
หลังจากเรื่องวันนั้นก็ครั้งหนึ่ง
หลังจากการพาโทนี่ไปเข้าค่าย(ที่โทนี่บอกผมว่าเป็นการลักพาตัว)นั่นก็อีกครั้งหนึ่ง มันมีความรู้สึกบางอย่างของผมที่แปลกไป
ทุกครั้งที่ผมมองตาหมอนั่น.........ผม..................รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก
ดวงตาสีน้ำตาลล้ำลึก หอมหวานและเย้ายวนนั้น เหมือนทำให้ผมต้องมนต์สะกด
ริมฝีปากบางที่ปกติเอาแต่บ่นพล่ามไร้สาระและจิกกัดชาวบ้านเขาไปเรื่อย..................ผมกลับคิดว่ามัน......น่าสัมผัส
อยากโอบกอด...............จะว่าไปไอ้ตอนที่คว้าตัวโทนี่มากอดไว้ตอนที่อยู่ที่ค่ายก็เป็นอีกความลืมตัวของผม
แต่......................
ช่วงนี้ภารกิจของกัปตันอเมริกาที่ต้องออกไปทำดูจะมีมากมายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พอๆกับกับการซ่อมแซมศูนย์ชีลด์และยานเฮลิคาริเออร์ที่ตอนนี้ใกล้จะเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกในรอบเกือบเดือนที่ผมไม่ได้กลับมาที่ตึกสตาร์ค.....กลับมาที่ห้องของผม.........
ไม่ได้กลับมาเจอกับโทนี่.............
ผมหมายถึง มาเจอกับการตัดสินแลกหมัดกับโทนี่น่ะ
จริงๆแล้ว อีกใจหนึ่งผมก็โล่งใจนิดหน่อยที่ช่วงนี้ไม่ได้พบหน้าหมอนั่นบ่อยๆ เพราะผม..........รู้สึกแปลกๆ
หลังจากเรื่องวันนั้นก็ครั้งหนึ่ง
หลังจากการพาโทนี่ไปเข้าค่าย(ที่โทนี่บอกผมว่าเป็นการลักพาตัว)นั่นก็อีกครั้งหนึ่ง มันมีความรู้สึกบางอย่างของผมที่แปลกไป
ทุกครั้งที่ผมมองตาหมอนั่น.........ผม..................รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก
ดวงตาสีน้ำตาลล้ำลึก หอมหวานและเย้ายวนนั้น เหมือนทำให้ผมต้องมนต์สะกด
ริมฝีปากบางที่ปกติเอาแต่บ่นพล่ามไร้สาระและจิกกัดชาวบ้านเขาไปเรื่อย..................ผมกลับคิดว่ามัน......น่าสัมผัส
อยากโอบกอด...............จะว่าไปไอ้ตอนที่คว้าตัวโทนี่มากอดไว้ตอนที่อยู่ที่ค่ายก็เป็นอีกความลืมตัวของผม
แต่......................
ผมเป็นผู้ชาย
และ โทนี่ สตาร์ค ก็เป็นผู้ชาย
ผมกำลัง หลงรัก.........................ผู้ชาย
สตีฟ โรเจอร์เอามือปิดหน้า........แล้วพลางคิดว่า เขาคงต้องไปชกกระสอบทรายอีกซักสองสามยก
ก่อนที่ผมจะยันตัวขึ้นยืนเพื่อไปจัดการกับสภาพโทรมๆหลังการสู้รบของตัวเอง เสียงสำเนียงอังกฤษที่คุ้นหูก็เอ่ยทักทายเขา
"สายันต์สวัสดิ์ครับ คุณโรเจอร์ ยินดีต้อนรับกลับจากการปฏิบัติภารกิจครับ"
"สวัสดีจาร์วิส"ผมหันไปหาต้นเสียง เมื่อคิดว่าจะเจอจาร์วิส001 ซึ่งเป็นภาพโฮโลแกรมเสมือนที่หน้าตาเหมือนผมเด๊ะ ว่าวันนี้จะมาในชุดคอสเพลย์เพี้ยนๆอะไรให้ผมปวดหัวอีก แต่กลับไม่เจออะไร
เหมือนสมองกลอัจฉริยะที่โทนี่ สตาร์คภาคภูมิใจ จะจับปฏิกิริยาผมได้ จาร์วิสตอบกลับมาว่า
"คุณสตาร์คเปลี่ยนเอาMark001ลงไปรับใช้ที่ห้องแล็บแทนครับ ตั้งแต่เมื่อต้นเดือน"
.................
ไอ้เด็กนี่จะเอาจาร์วิสเวอร์ชั่นหน้าตาเหมือนผมไปทำอะไรล่ะเนี่ย แค่คิดก็อยากถอนหายใจแรงๆซักสองสามเฮือก
เหมือนที่เค้าว่า พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา ยังไม่ทันขาดคำ หน้าตากวนประสาทของโทนี่ สตาร์คหรือไอรอนแมน ก็โผล่มาให้เขาเห็น โทนี่เดินขึ้นมาจากชั้นแล็บพร้อมทั้งกล่องเครื่องมืออะไรซักอย่าง
"ไฮ กัปตัน ไม่ได้เจอกันนานนายดูโทร๊มโทรม ไปฟัดกับอะไรมาล่ะนั่น"เขาพูดยืดยาวเร็วจนแทบฟังไม่ทันตามสไตล์
"โทนี่ คุณยังไม่นอนอีกเหรอ?" ผมเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ...อันที่จริงตอนนี้มันก็เกือบตีสาม และผมคิดว่าคนที่ดูโทรมกว่าน่าจะเป็นเขา ด้วยสภาพหัวหูที่ดูยุ่งเหยิงด้วยคราบเขม่าควันและน้ำมันเครื่องยนต์ ไหนจะดวงตาที่ดูเหนื่อยล้าและดำคล้ำเหมือนไม่ได้นอนมาซักเดือนสองเดือน
"นี่มันเวลาทำงานของชั้นนะกัปตัน ตอนดึกๆอย่างงี้หัวสมองกำลังแล่นปรู๊ดปร๊าดเชียวล่ะ อีกอย่างตอนนี้ชั้นกำลังจะต้องทำการบ้านส่งชีลด์เร่งด่วนน่ะ ตาลุงตาเดียวนั่นใช้งานที่ปรึกษากิตติมศักดิ์อย่างชั้นหนักไปแล้วนะเนี่ย สงสัยต้องเก็บค่าที่ปรึกษาเพิ่มซะแล้ว" โทนี่กล่าวเรื่อยๆอย่างไม่ใส่ใจ
"ผมว่าคุณหาเวลาพักผ่อนบ้างก็ดีนะโทนี่ ผมว่าคุณดูโทรมกว่าผมอีกนะ" ผมพูดออกไปตามที่ผมเห็น โทนี่ยิ้มเหนื่อยๆแล้วยักไหล่
"ก็ชั้นไม่ใช่ซุปเปอร์ฮีโร่ ซูเปอร์โซลเดอร์อะไรเหมือนนายนี่"โทนี่กล่าวด้วยเสียงประชดประชัน
จิกกัดกันตามเคย.....ถ้ามีวันไหนที่เขากับผมจะคุยกันดีๆได้ที่คงเป็นวันที่ฟ้าถล่มไม่ก็กองทัพชิทเทอรี่บุกอีกรอบ ว่าแต่เขามาทำอะไรที่นี่....ตอนตีสามล่ะเนี่ย
"โทนี่.....แล้วคุณมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่า?" โทนี่หันหน้ามาสบตาผม................ซึ่งผมก็หลบตาทันทีเช่นกัน
"ชั้นต้องมีธุระเหรอถึงจะมาที่นี่ได้" โทนี่กระแทกกล่องลงบนโต๊ะ น้ำเสียงเขาดูเหมือนจะ..........โกรธ แล้วบ่นต่อว่า"ตึกนี่ก็ตึกของชั้น ชั้นจะไปอยู่ตรงไหนยังไงมันก็เรื่องของชั้น ทำไม ไม่พอใจที่ชั้นมารบกวนรึไง อยากกลับชีลด์มากนักเหรอคุณกัปตันอเมริกา"
"โทนี่ ผมไม่ได้หมายความว่า....." "หรืออยากกลับบ้านเก่าแถวบรูคลินล่ะ คุณหวานเย็นคนดี" ผมโดนโทนี่เหวี่ยงเป็นชุดแบบไม่มีช่องให้แทรกอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทำให้ผมแอบปรี๊ดขึ้นมานิดหน่อย อะไรของไอ้เด็กนี่.....
"โทนี่ คุณทำตัวให้ดีหน่อยได้ไหม ผมว่าคุณไปพักผ่อนแทนที่จะมาง่วงงอแงเป็นเด็กแบบนี้ดีกว่า"
เหมือนจะยิ่งทำให้โทนี่โกรธ เขาเขวี้ยงกล่องเครื่องมือใส่ผมแล้วพูดเสียงกระชากใส่ผมว่า
"อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันที่ห้องยิม นายกับชั้นต้องซัดกันซักตั้ง"
แล้วเดินหนีไป ก่อนที่ผมเพิ่งจะได้สังเกตกล่องเครื่องมือนั้นดีๆ ว่าที่จริงแล้วมันเป็น......กล่องชุดปฐมพยาบาล
สตีฟ โรเจอร์เอามือปิดหน้า........แล้วพลางคิดว่า เขาคงต้องไปชกกระสอบทรายอีกซักสองสามยก
ก่อนที่ผมจะยันตัวขึ้นยืนเพื่อไปจัดการกับสภาพโทรมๆหลังการสู้รบของตัวเอง เสียงสำเนียงอังกฤษที่คุ้นหูก็เอ่ยทักทายเขา
"สายันต์สวัสดิ์ครับ คุณโรเจอร์ ยินดีต้อนรับกลับจากการปฏิบัติภารกิจครับ"
"สวัสดีจาร์วิส"ผมหันไปหาต้นเสียง เมื่อคิดว่าจะเจอจาร์วิส001 ซึ่งเป็นภาพโฮโลแกรมเสมือนที่หน้าตาเหมือนผมเด๊ะ ว่าวันนี้จะมาในชุดคอสเพลย์เพี้ยนๆอะไรให้ผมปวดหัวอีก แต่กลับไม่เจออะไร
เหมือนสมองกลอัจฉริยะที่โทนี่ สตาร์คภาคภูมิใจ จะจับปฏิกิริยาผมได้ จาร์วิสตอบกลับมาว่า
"คุณสตาร์คเปลี่ยนเอาMark001ลงไปรับใช้ที่ห้องแล็บแทนครับ ตั้งแต่เมื่อต้นเดือน"
.................
ไอ้เด็กนี่จะเอาจาร์วิสเวอร์ชั่นหน้าตาเหมือนผมไปทำอะไรล่ะเนี่ย แค่คิดก็อยากถอนหายใจแรงๆซักสองสามเฮือก
เหมือนที่เค้าว่า พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา ยังไม่ทันขาดคำ หน้าตากวนประสาทของโทนี่ สตาร์คหรือไอรอนแมน ก็โผล่มาให้เขาเห็น โทนี่เดินขึ้นมาจากชั้นแล็บพร้อมทั้งกล่องเครื่องมืออะไรซักอย่าง
"ไฮ กัปตัน ไม่ได้เจอกันนานนายดูโทร๊มโทรม ไปฟัดกับอะไรมาล่ะนั่น"เขาพูดยืดยาวเร็วจนแทบฟังไม่ทันตามสไตล์
"โทนี่ คุณยังไม่นอนอีกเหรอ?" ผมเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ...อันที่จริงตอนนี้มันก็เกือบตีสาม และผมคิดว่าคนที่ดูโทรมกว่าน่าจะเป็นเขา ด้วยสภาพหัวหูที่ดูยุ่งเหยิงด้วยคราบเขม่าควันและน้ำมันเครื่องยนต์ ไหนจะดวงตาที่ดูเหนื่อยล้าและดำคล้ำเหมือนไม่ได้นอนมาซักเดือนสองเดือน
"นี่มันเวลาทำงานของชั้นนะกัปตัน ตอนดึกๆอย่างงี้หัวสมองกำลังแล่นปรู๊ดปร๊าดเชียวล่ะ อีกอย่างตอนนี้ชั้นกำลังจะต้องทำการบ้านส่งชีลด์เร่งด่วนน่ะ ตาลุงตาเดียวนั่นใช้งานที่ปรึกษากิตติมศักดิ์อย่างชั้นหนักไปแล้วนะเนี่ย สงสัยต้องเก็บค่าที่ปรึกษาเพิ่มซะแล้ว" โทนี่กล่าวเรื่อยๆอย่างไม่ใส่ใจ
"ผมว่าคุณหาเวลาพักผ่อนบ้างก็ดีนะโทนี่ ผมว่าคุณดูโทรมกว่าผมอีกนะ" ผมพูดออกไปตามที่ผมเห็น โทนี่ยิ้มเหนื่อยๆแล้วยักไหล่
"ก็ชั้นไม่ใช่ซุปเปอร์ฮีโร่ ซูเปอร์โซลเดอร์อะไรเหมือนนายนี่"โทนี่กล่าวด้วยเสียงประชดประชัน
จิกกัดกันตามเคย.....ถ้ามีวันไหนที่เขากับผมจะคุยกันดีๆได้ที่คงเป็นวันที่ฟ้าถล่มไม่ก็กองทัพชิทเทอรี่บุกอีกรอบ ว่าแต่เขามาทำอะไรที่นี่....ตอนตีสามล่ะเนี่ย
"โทนี่.....แล้วคุณมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่า?" โทนี่หันหน้ามาสบตาผม................ซึ่งผมก็หลบตาทันทีเช่นกัน
"ชั้นต้องมีธุระเหรอถึงจะมาที่นี่ได้" โทนี่กระแทกกล่องลงบนโต๊ะ น้ำเสียงเขาดูเหมือนจะ..........โกรธ แล้วบ่นต่อว่า"ตึกนี่ก็ตึกของชั้น ชั้นจะไปอยู่ตรงไหนยังไงมันก็เรื่องของชั้น ทำไม ไม่พอใจที่ชั้นมารบกวนรึไง อยากกลับชีลด์มากนักเหรอคุณกัปตันอเมริกา"
"โทนี่ ผมไม่ได้หมายความว่า....." "หรืออยากกลับบ้านเก่าแถวบรูคลินล่ะ คุณหวานเย็นคนดี" ผมโดนโทนี่เหวี่ยงเป็นชุดแบบไม่มีช่องให้แทรกอย่างไม่ทราบสาเหตุ ทำให้ผมแอบปรี๊ดขึ้นมานิดหน่อย อะไรของไอ้เด็กนี่.....
"โทนี่ คุณทำตัวให้ดีหน่อยได้ไหม ผมว่าคุณไปพักผ่อนแทนที่จะมาง่วงงอแงเป็นเด็กแบบนี้ดีกว่า"
เหมือนจะยิ่งทำให้โทนี่โกรธ เขาเขวี้ยงกล่องเครื่องมือใส่ผมแล้วพูดเสียงกระชากใส่ผมว่า
"อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันที่ห้องยิม นายกับชั้นต้องซัดกันซักตั้ง"
แล้วเดินหนีไป ก่อนที่ผมเพิ่งจะได้สังเกตกล่องเครื่องมือนั้นดีๆ ว่าที่จริงแล้วมันเป็น......กล่องชุดปฐมพยาบาล
.
.
.
ครึ่งชั่วโมงไม่ขาดไม่เกิน หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนชุดและจัดการทำแผลให้ตัวเองอย่างลวกๆแล้ว จาร์วิสก็แจ้งผมว่าโทนี่รออัดผมอยู่ที่ห้องยิม
อืม............หลังจากผมไปรบกับเหล่าร้ายมาสภาพโทรมสุดขีดและตอนนี้เกือบเช้า ถือว่าตอนนี้ผมเริ่มด้วยสภาพเสมอกับเขาแล้วสินะ....... สตีฟ โรเจอร์ส่ายหัวด้วยความเหน็ดเหนื่อย
ที่บนเวทีมวยที่ตั้งอยู่ตรงใจกลางห้องยิม ปรากฏร่างของโทนี่ สตาร์ค ที่เมื่อไม่ได้สวมเกราะไอรอนแมนแล้วก็ตัวสูงอยู่ที่แค่ระดับอกของผม เทียบกันแล้วก็ดูเป็นการเปรียบมวยที่ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย
ผมควรจะบอกให้เขาไปสวมชุดไหม? ขณะที่คิดอยู่อย่างนั้น โทนี่ก็ปานวมใส่หน้าผม พร้อมทั้งกวักมือเรียกอย่างยียวน............ ได้เลย ไอ้ลูกชาย
.
.
หลังจากเริ่มปะทะกันไปได้เกือบห้านาที............โทนี่ที่ได้แต่ชกลมวืดไปวืดมา ก็ดูจะเหนื่อยอ่อนและหมดแรง สงสัยผมจะชนะโดยที่ผมยังไม่ทันต้องทำอะไรเลย เพียงแค่โยกหลบหมัดของโทนี่ที่ดูจะอ่อนแรงเสียเหลือเกิน
อันที่จริงผมควรจะออมมือให้มากกว่านี้สินะ ดูแล้วมันเหมือนรังแกเด็กอย่างไรชอบกล
แม้ว่าท่าทางของโทนี่จะดูเหนื่อยอ่อนและเริ่มหอบหนักๆแล้ว แววตาเขาก็ยังฉายแววมุ่งมั่นมองตรงมายังผม ซึ่งผมก็ทำได้แค่หลบตาแล้วก็หลบหมัดของโทนี่ไปรอบๆ แล้วแย็บกลับบ้างเป็นบางจังหวะเพื่อไม่ให้โทนี่คิดว่าผมอ่อนให้เขามากนัก
ดูจากอาการความเหนื่อยล้าจากการทำงานของโทนี่ ผมคิดว่าอีกสักพักเขาคงหมดแรง แต่อยู่ๆ ร่างของโทนี่ก็ทรุดลงไปเฉยๆ ผมผวาจะรีบคว้าร่างของโทนี่ขึ้นมาไม่ให้ล้มจนเสียจังหวะ โทนี่หมุนตัวหลบแล้วทุ่มผมล้มโครมลงไปทั้งตัว
ผมนอนนิ่งอยู่บนเวทีผ้าใบ ก่อนจะเห็นสายตายิ้มเย้ยแบบผู้ชนะของโทนี่สตาร์ค "รู้จักยิวยิตสึไหม แคป แบบว่ากลลวงล่อให้ศัตรูหลงกลน่ะ" โทนี่พูดยิ้มๆก่อนคร่อมตัวทับตัวผม
"ชั้นชนะแล้ว" โทนี่พูดด้วยหน้าตายิ้มยั่วประสาท.......ที่ทำไมในตอนนี้ผมคิดว่ามัน...............................ยั่วยวน?
"คุณขี้โกงนี่ โทนี่" "ชั้นไม่ได้บอกว่าใช้ได้แต่มวยเท่านั้นนี่" "แถไปได้เรื่อยเลยนะ" "ความสามารถพิเศษผมล่ะ" โทนี่ยังคงโต้คารมกับผมต่อไป โดยที่ยังกอดก่ายบนตัวผมอยู่ มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
"โอเค คุณชนะ ลุกออกไปได้แล้ว"ผมพูดพลางหันหน้าไปมองทางอื่น ยันตัวจะลุกขึ้น
"ไม่" โทนี่พูดอย่างดื้อดึง แล้วจ้องมองตรงมาที่ตาผม
ดวงตานั่นอีกแล้ว ตาสีน้ำตาลที่ล้อมกรอบด้วยขนตางอนยาว สีน้ำผึ้งที่หอมหวานและเย้ายวน ดวงตาที่ร่ายมนต์ให้ผมลืมตัว..................................
"นายแพ้แล้ว" โทนี่พูดพร้อมกับกระพริบตาช้าๆ มองมาที่ผม "เสียพนันล่ะนะทีนี้"
"อย่าล้อเล่นน่าคุณสตาร์ค" ผมพูดเสียงเข้มด้วยความโกรธที่โทนี่ยังคงวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้ ครั้งนี้ก็เป็นอีกทริคนึง หรือเรื่องตลกอีกเรื่องนึงของเขาใช่ไหม
ผมหลบสายตานั้นก่อนที่มันจะเป็นอะไรไปมากกว่านี้ ก่อนที่ริมฝีปากที่พูดพร่ำนั้นจะไม่ได้ถูกสัมผัสแค่ด้วยสายตาของผม.......................
แต่เจ้าเด็กคนนี้ก้ยังไม่เลิก
"จะขออะไรจากกัปตันอเมริกาดีน้าาา" โทนี่ สตาร์ค เด็กกวนประสาทในร่างชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูผม
"เวอร์จิ้นของนายดีมั้ย?" โทนี่ยิ้มอย่างผู้ชนะ
TBC.
///////////////////////////////////////////////////////////////
อืม............หลังจากผมไปรบกับเหล่าร้ายมาสภาพโทรมสุดขีดและตอนนี้เกือบเช้า ถือว่าตอนนี้ผมเริ่มด้วยสภาพเสมอกับเขาแล้วสินะ....... สตีฟ โรเจอร์ส่ายหัวด้วยความเหน็ดเหนื่อย
ที่บนเวทีมวยที่ตั้งอยู่ตรงใจกลางห้องยิม ปรากฏร่างของโทนี่ สตาร์ค ที่เมื่อไม่ได้สวมเกราะไอรอนแมนแล้วก็ตัวสูงอยู่ที่แค่ระดับอกของผม เทียบกันแล้วก็ดูเป็นการเปรียบมวยที่ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย
ผมควรจะบอกให้เขาไปสวมชุดไหม? ขณะที่คิดอยู่อย่างนั้น โทนี่ก็ปานวมใส่หน้าผม พร้อมทั้งกวักมือเรียกอย่างยียวน............ ได้เลย ไอ้ลูกชาย
.
.
หลังจากเริ่มปะทะกันไปได้เกือบห้านาที............โทนี่ที่ได้แต่ชกลมวืดไปวืดมา ก็ดูจะเหนื่อยอ่อนและหมดแรง สงสัยผมจะชนะโดยที่ผมยังไม่ทันต้องทำอะไรเลย เพียงแค่โยกหลบหมัดของโทนี่ที่ดูจะอ่อนแรงเสียเหลือเกิน
อันที่จริงผมควรจะออมมือให้มากกว่านี้สินะ ดูแล้วมันเหมือนรังแกเด็กอย่างไรชอบกล
แม้ว่าท่าทางของโทนี่จะดูเหนื่อยอ่อนและเริ่มหอบหนักๆแล้ว แววตาเขาก็ยังฉายแววมุ่งมั่นมองตรงมายังผม ซึ่งผมก็ทำได้แค่หลบตาแล้วก็หลบหมัดของโทนี่ไปรอบๆ แล้วแย็บกลับบ้างเป็นบางจังหวะเพื่อไม่ให้โทนี่คิดว่าผมอ่อนให้เขามากนัก
ดูจากอาการความเหนื่อยล้าจากการทำงานของโทนี่ ผมคิดว่าอีกสักพักเขาคงหมดแรง แต่อยู่ๆ ร่างของโทนี่ก็ทรุดลงไปเฉยๆ ผมผวาจะรีบคว้าร่างของโทนี่ขึ้นมาไม่ให้ล้มจนเสียจังหวะ โทนี่หมุนตัวหลบแล้วทุ่มผมล้มโครมลงไปทั้งตัว
ผมนอนนิ่งอยู่บนเวทีผ้าใบ ก่อนจะเห็นสายตายิ้มเย้ยแบบผู้ชนะของโทนี่สตาร์ค "รู้จักยิวยิตสึไหม แคป แบบว่ากลลวงล่อให้ศัตรูหลงกลน่ะ" โทนี่พูดยิ้มๆก่อนคร่อมตัวทับตัวผม
"ชั้นชนะแล้ว" โทนี่พูดด้วยหน้าตายิ้มยั่วประสาท.......ที่ทำไมในตอนนี้ผมคิดว่ามัน...............................ยั่วยวน?
"คุณขี้โกงนี่ โทนี่" "ชั้นไม่ได้บอกว่าใช้ได้แต่มวยเท่านั้นนี่" "แถไปได้เรื่อยเลยนะ" "ความสามารถพิเศษผมล่ะ" โทนี่ยังคงโต้คารมกับผมต่อไป โดยที่ยังกอดก่ายบนตัวผมอยู่ มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
"โอเค คุณชนะ ลุกออกไปได้แล้ว"ผมพูดพลางหันหน้าไปมองทางอื่น ยันตัวจะลุกขึ้น
"ไม่" โทนี่พูดอย่างดื้อดึง แล้วจ้องมองตรงมาที่ตาผม
ดวงตานั่นอีกแล้ว ตาสีน้ำตาลที่ล้อมกรอบด้วยขนตางอนยาว สีน้ำผึ้งที่หอมหวานและเย้ายวน ดวงตาที่ร่ายมนต์ให้ผมลืมตัว..................................
"นายแพ้แล้ว" โทนี่พูดพร้อมกับกระพริบตาช้าๆ มองมาที่ผม "เสียพนันล่ะนะทีนี้"
"อย่าล้อเล่นน่าคุณสตาร์ค" ผมพูดเสียงเข้มด้วยความโกรธที่โทนี่ยังคงวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้ ครั้งนี้ก็เป็นอีกทริคนึง หรือเรื่องตลกอีกเรื่องนึงของเขาใช่ไหม
ผมหลบสายตานั้นก่อนที่มันจะเป็นอะไรไปมากกว่านี้ ก่อนที่ริมฝีปากที่พูดพร่ำนั้นจะไม่ได้ถูกสัมผัสแค่ด้วยสายตาของผม.......................
แต่เจ้าเด็กคนนี้ก้ยังไม่เลิก
"จะขออะไรจากกัปตันอเมริกาดีน้าาา" โทนี่ สตาร์ค เด็กกวนประสาทในร่างชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูผม
"เวอร์จิ้นของนายดีมั้ย?" โทนี่ยิ้มอย่างผู้ชนะ
TBC.
///////////////////////////////////////////////////////////////
ตัดจบตอนซะดื้อๆ รอNC-18 ตอนหน้านะ//ผิด
หายไปสองวัน กลับมาอีกทีเหมือนเรื่องไม่ค่อยต่อกันแฮะ โฮวววววววววววววววววววววววว
ว่าแต่ว่าผ่านมาตั้ง 6 ตอนยังไม่มีแม้แต่จูปเรยยยย แต่แคปก็เริ่มรู้ใจตัวเองแล้วนะ ถือว่าก้าวหน้า 555
ในพาร์ทนี้พยายามจะสื่อถึงความซึนของป๋าต๊าก แบบว่าชั้นไม่ได้เป็นห่วงนายหรอกนะยะ แค่มาทำแผลให้ อะไรงี้ 555
ปอลอ เรื่องนี้น่าจะมีอีกซักตอนสองตอนก็น่าจะจบแล้วนะคร๊าบบบบ จขบ.กำลังว่าจะลองแต่งแนวเศร้าเคล้าน้ำตาดราม่า Base on Civil War อยู่ อิอิ ติดตามชมนะคร๊าบบบบบ
///////////////////////////////////////////////////////////////
ฝากเพจSuperhusbands SteveXTony ตามเคย
ไปทำtumblr มาด้วย 555 เอาไว้สกรีมตีฟต๊ากต๊ากตีฟเฉพาะกิจ ว่างๆก็ไปฟอลโล่กันได้นะ เลิฟๆ
http://stonyxcapiron.tumblr.com/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น